Ρε, πώς αλλάξανε οι καιροί.. Από μια κουταλιά ζάχαρη που, στα κλεφτά, τρώγαμε, κρυφά από τη μάνα, από το καφεκούτι, για να καλύψουμε τις ανάγκες του ζαχάρου μας ή από το κωκ και το σάμαλι ή το τρίγωνο του Θοδόση, φθάσαμε σε μια “γλυκοθάλασσα”! Αυτή η “γλυκοθάλασσα” μού ήτανε το διαρκές παιδικό όνειρό μου! Έβλεπα να κάνω βουτιές σε μια θάλασσα, από γλυκά, όλων των ειδών (πάστες, κωκ, τούρτες, μπακλαβάδες, κανταϊφια, παγωτά…)… Στην πρώτη έκθεση, που μας έβαλε η δασκάλα στο σχολείο, με θέμα “Τι θα γίνω, όταν μεγαλώσω” εγώ έγραψα “Ζαχαροπλάστης, για να φτιάχνω και να τρώω, όσα γλυκά θέλω”!
Και, γύρισαν τα χρόνια, που κάθε γωνιά στην Τριπολιτσά έχει κι ένα Εργαστήριο-Ζαχαροπλαστείο! Τα μετρούσαμε, με τον Κώστα, τις προάλλες, και τα βγάλαμε κάπου 20 ζαχαροπλαστεία με 15 Εργαστήρια! Κι όλα έχουνε δουλειά, κι όλα φτιάχνουνε ωραία γλυκά… Εκείνο που λείπει, και που έχουνε οι άλλες πόλεις κι εμείς δεν έχουμε, είναι ένα καλό κεντρικό καφεζαχαροπλαστείο για τις, κάπως, ώριμες, ηλικίες που να τρως τ’ ωραίο γλυκό σου συνοδευόμενο από τον καφέ και να κουβεντιάζεις… Ναι· αυτό λείπει ενώ, κάπου στη 10ετία του ’70 κι ’80 υπήρχε· ήταν αυτό του “Γαλαξία”…
Σ’ αυτά, δε βάζουμε τα δύο αμιγή γαλακτοπωλεία, τα οποία έχουνε και κάποια γλυκά, αυτό το παλιό, του Κανατά, και η “Αμάλθεια” στην πλ. Κεντρική… όπως και τους 30 φούρνους που, εκτός του ψωμιού, πουλάνε και γλυκίσματα… Παλιότερα, τα γαλακτοπωλεία ήταν πέντ’ έξι… Θα μου πεις πως, σήμερα, γιαούρτη πουλάει και το ψιλικατζίδικο…! Αναμφίβολα, τα σημερινά ζαχαροπλαστεία από τα τότε, απέχουνε παρασάγγες…
Και πρώτα πρώτα, τότε, δεν μπορούσανε να διατηρηθούνε τα γλυκά αφού δεν υπήρχανε ψυγεία… Το μπαστούνι η πάστα, την επόμενη μέρα ξίνιζε… Η μεγάλη διαφορά είναι στην καθαριότητα! Σήμερα, τα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής είναι εργαστήρια ιατρικής! ή δεν είναι έτσι… Από τις 100άδες μύγες που πετούσανε πάνω στα γλυκά του εργαστηρίου, σήμερα περάσαμε στο “καμία μύγα”! Έτσι, και διανοηθεί καμία να υπερίπταται, θα δολοφονηθεί εν τω άμα! Οπότε, τρως ακίνδυνα απ’ άποψη καθαριότητας…
Θα μου ΄πεις, τι τρως… Εδώ, τα χαλάμε αφού, πλην του αυγού που είναι “ορίτζιναλ” και το οποίο, δε συμφέρει, οικονομικά, να είναι “σκόνη”… όλα τ’ άλλα είναι “συνθετικά”! Όμως, εύγευστα, συνθετικά… από σορόπια κι αλμουπίνες μέχρι… Τι να γίνει· όλα δεν μπορεί να τα ‘χουμε… Και το ψωμί, που τρώμε, δεν είναι από “ορίτζιναλ” αλεύρι!
Όπως να ΄ναι, εμένα μου αρέσουνε… Και, για να το προτιμήσω ένα γλυκό, πρέπει, εξαρχής, να μ’ αρέσει στην όψη, στην εμφάνιση… και μετά στη γεύση… Και, τώρα, σκουπιστείτε… Κάντιο δε βρίσκω να γευτώ…· μήπως ξέρετε αν υπάρχει και ποιος το έχει;
(203)