Είναι αλήθεια, ότι, με την αποκατάσταση του “Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου”, την Ανάπλαση της πλ. Πετρινού και αυτής της πλ. Ανεξαρτησίας (Εθν. Μακαρίου) αλλά και της πλ. Άρεως…, με την αναμόρφωση, λοιπόν, όλων αυτών, είναι αλήθεια, ότι, το κέντρο της Πόλης, όταν, μάλιστα, πεζοδρομήθηκαν και οι οδοί, Εθν. Αντίστασης και Κέννεντυ, όχι, απλά, σουλουπώθηκε, αλλ’ αναβαθμίστηκε, κατά πολύ, κάτι, που, εντοπίζουν, θαυμάζουν και μιλούν με κολακευτικά λόγια, και οι, κατά καιρούς, επισκέπτες της Τρίπολης αλλά και οι δικοί μας κατά την κάθοδό τους στη γενέτειρα τις καλές μέρες του χρόνου…!

Όμως, υπάρχουν και οι μεμψίμοιροι, που, όλο, γκρινιάζουνε με τα… “όλο το κέντρο της πόλης, προσέχουμε…, ό,τι γίνεται, μόνο εδώ πρέπει να γίνεται, λες και δεν υπάρχει άλλη πόλη κι άλλοι δρόμοι κι άλλες πλατείες…”. Θα μου πεις, πώς να το κάνουμε, κέντρο είν’ αυτό, και σε όλα τα κέντρα, σ’ όλες τις πόλεις του κόσμου, δίνουν μια ιδιαίτερη σημασία…· προφανώς, πρέπει να γίνεται μία διάκριση, και για την ιστορικότητα, και για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κέντρο -κυκλοφοριακό, καταστήματα, νεοκλασικά, ρυμοτομία, νεολαία…

Όμως, θα ήταν άδικο -λέει μία μερίδα Δημοτών- ν’ αφήνουμε απέξω, μεγάλες γειτονιές, που, κάποτε έσφυζαν από “γειτονική” ζωή, όπως αυτές, του Προσφυγικού συνοικισμού, του Σεχιού, της Μεταμόρφωσης, του Μπασιάκου, των Ταξιαρχών, των Αρσενέικων, των Ρουμελιώτικων, του Αγιο-Τρύφωνα, της Δεξαμενής, του Αγίου Γεωργίου, της Κάρτσοβας, του Μαϊθανασάκου, του Μπιζανίου, του συνοικ. Κολοκοτρώνη… οι οποίες –πώς να το κάνουμε;- έχουν ανάγκη ανάπλασης ως προς τους κοινόχρηστους χώρους τους, αλλά και πολιτιστικής ανάτασης, έχουν ανάγκη, ώστε ν’ ακολουθούν, από κοντά, το Κέντρο της Πόλης…

Έτσι, λοιπόν, παρατηρείται ένας συνωστισμός στο Κέντρο που δημιουργεί τα κυκλοφοριακά προβλήματα αλλά και, ταυτόχρονα, την αποκέντρωση των διαμενόντων δηλ. να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους που είχαν στο Κέντρο για λόγους ηχορύπανσης, όπως είπαμε, κυκλοφοριακού… και να φτιάχνουν σπίτια προς τα έξω οπότε, μετά από χρόνια, το Κέντρο θα κατακλύζεται μόνο από καταστήματα κι επιχειρήσεις.. αφού, κι αυτά τα γραφεία, αποκεντρώνονται όταν, για να βρεις πάρκινγκ στο κέντρο είναι σαν να παίζεις λαχείο…!

Εισέρχεσαι στην Πόλη μας, είτε από την Καλαβρύτων, είτε από τη Ναυπλίου, είτε… και δεν ξέρεις αν μπαίνεις στην πόλη και πού μπαίνεις… Δεν υπάρχει δηλ. στις Εισόδους των βασικών αξόνων της Τριπολιτσάς κάτι (π.χ. μία αψίδα…) που να προδηλώνει, ότι, μπήκαμε στην Τρίπολη, την έδρα της Περιφέρειας, από την είσοδο του Φαλάνθου ή…! Αν κι έχει ξεκινήσει μία προσπάθεια, να τακτοποιηθεί το κυκλοφοριακό, αυτό συνεχίζει να ταλανίζει πεζούς και οδηγούς και, πολύ περισσότερο τους επισκέπτες της πόλης… αφού υπάρχουν ελάχιστα Δημοτικά πάρκινγκ…! Θέλεις να κινηθείς με ποδήλατο· πώς να κινηθείς που, χωρίς ειδικές διαβάσεις, “σ’ έφαγαν λάχανο”!

Ό,τι και να γίνει, για την αποφόρτιση του κυκλοφοριακού, στο Κέντρο της Πόλης, θα είναι μάταιο, εφόσον δεν φεύγουν τα ταξί από την Κεντρική πλ. και όταν συνεχίζουν να περνούν λεωφορεία μέσα από τους στενούς κεντρικούς δρόμους μας αλλά και όταν σταθμεύει ο καθείς όπου θέλει χωρίς να του γίνεται ούτε επίπληξη!

Άφησε, που, καταβαραθρώθηκε κι αυτό το Ρυθμιστικό…· έτσι, βλέπεις, ψαράδικα, κρεοπωλεία, μανάβικα… δίπλα σε κοσμηματοπωλεία, βιβλιοπωλεία, γραφεία Τελετών… Κι όμως, η Τριπολιτσά, έχει μία Ιστορία! Από το 1821, τέσσερα πέντε ονόματα ακούγονταν στην Ελλάδα: Αθήνα, Ζητούνι (Λαμία), Μεσολόγγι, Τριπολιτσά, Ναύπλιο, Πάτρα… Αυτή η Ιστορία, σημαντική κληρονομιά και υποθήκη, για εμάς, μας υποχρεώνει να μην σταυρώσουμε τα χέρια, ούτε να αδιαφορήσουμε… Η Δημοτική αρχή -έχει τέσσερα χρόνια μπροστά της- πρέπει να τολμήσει και “να τραβήξει αυτιά”…

Όμως, το θέμα μας είναι “η νεκρανάσταση των Γειτονιών” και πώς θα γίνει:

Μία Μικτή Επιτροπή από σχετικούς, ως προς αντικείμενο, ανθρώπους του Δημοτικού Συμβουλίου, του Συλλόγου Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων, των διαφόρων Συλλόγων, κάποιων ρεκτών… ναι, μια τέτοια Επιτροπή, συγκεντρώνει πληροφορίες, στοιχεία… τις καταγράφει, τις καταμερίζει… με σκοπό την Πολεοδομική Αναβάθμιση των Γειτονιών της πόλης, της Τρίπολης… Η Επιτροπή, εντός 3μήνου, πρέπει να φέρει προτάσεις -στον Δήμαρχο- για καθεμιά Γειτονιά, προκειμένου αναδειχθεί πολιτιστικά αλλά και αναπλαστικά, όσον αφορά τους δημόσιους χώρους της… Να φέρει προτάσεις για τον εξωραϊσμό των Εισόδων της Πόλης, σημεία δενδροφυτεύσεων, αξιοποίηση μικρών ελεύθερων χώρων-αλάνες, πρόταση για ένα γλυπτό σε καθεμιά Γειτονιά, καθιστικά… ενώ, μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στα 30-40 ‘ξωκλήσια μας, πραγματικά, ρουμπίνια που σπανίζουν στον ελληνικό χώρο· να δοθεί σημασία για την αξιοποίησή τους! Πρέπει να χαραχθούν δρομολόγια περιπάτου, εντός κι εκτός Πόλης, να υποδειχθούν κάποια κτίρια που δύνανται να περισωθούν και διατηρηθούν αλλά και να χρησιμοποιηθούν… Για όλα αυτά πρέπει να ζητηθούν πληροφορίες από τους γεροντότερους καθεμιάς Γειτονιάς, μικρής ή μεγάλης…

Ας γίνει συνείδησή μας και σλόγκαν, ότι, “Τρίπολη δεν είναι μόνο το κέντρο της αλλά και οι Γειτονιές της”!

Αγήνωρ

Υ.Γ.:
Η αλήθεια είναι -και θα ήμασταν άδικοι, εάν το αντιπαρερχόμασταν- ότι, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια αναβάθμιση των Γειτονιών: π.χ. το αμφιθέατρο του Αη- Γιώργη και το Πανεπιστήμιο στου Σέχι, το Μουσικό Γυμνάσιο και η αναμόρφωση της πλ. Φιλικών, ο Παιδικός Σταθμός της Κάρτσοβας και το γήπεδο της ΑΕΚ, η Αγορά του Μπασιάκου και της Θεοκρίτου, το γήπεδο του Αστέρα… Όμως, εμείς, εννοούμε “το κάτι το άλλο”…

(182)