Η κυρία -θα το είδατε στην τηλεόραση- πλέκει όλη νύχτα κασκόλ, γάντια… και πρωί πρωί τα πηγαίνει στην πλ. Βικτωρίας και τα διανέμει στος κακόμοιρους Σύριους, Αφγανούς, Μαροκινούς… για να ζεσταθούνε!
Τις προάλλες, Aθηναϊκή εφημερίδα συμπεριέλαβε στις προσφορές-κράχτες της…, ως δώρα προς τους αγοραστές της εφημερίδας, βελόνες και μαλλιά για πλέξιμο… με οδηγίες, παρακαλώ, και με σκοπό να εντρυφήσουν στο πλέξιμο πουλόβερ, ζακετών, κασκόλ, γαντιών αλλά και καλτσών, όπως γινόταν από την προπολεμική εποχή μέχρι, περίπου, το 1970, που, άρχισε η Ελλάδα ν’ αναπτύσσεται… Από ‘κει και πέρα ποιος είχε μυαλό και όρεξη να πλέξει όταν υπήρχανε τα τάλιρα και κυκλοφορούσαν τα συνολάκια, γυναικεία κι αντρικά… Ποια μάνα και ποια γιαγιά να πλέξει σκούφο για τον εγγονό και καλτσουδάκια για την εγγονή… αλλά και ποια παιδιά να τα φορέσουν όταν υπήρχαν, στις βιτρίνες, μάρκες “μ’ έκαψες”… Σήμερα, όμως, ένεκα κατοχικής φτώχειας επανακάμπτουν τα παλιά… βελόνες, μαλλιά, εργόχειρα…
Οι παλιοί εκπαιδευτικοί θα θυμούνται και την, κάθε αρχή του χρόνου, αποστολή των κλωστών «Πεταλούδας» αρκετών μικροκαμβάδων για κέντημα… αλλά και τα κεντήματα που φτιάχνονταν στα σχολεία μας, και περισσότερο στα σπίτια από γιαγιάδες και μαμάδες… Κι ενώ όλ’ αυτά είχαν ξεχαστεί, να ‘σου που επανεμφανίζονται δείγματα, όχι του χειμώνα που συνεχίζεται, αλλά όλων των “μαύρων”, από τη ρημαϊλα, χειμώνων που θα συνεχίζουν να επικρατούν και που έχουν εισβάλει σε σπίτια και τα νεκρώνουν καθημερινά… Έτσι, άρχισαν και πάλι τα πλεξίματα αλλά και τα κεντήματα… Τ’ ανύπαρκτα μαγαζιά, στην Τρίπολη και στις άλλες πόλεις, με τα μαλλιά και τις βελόνες, ξανάρχονται όπως και τ’ άλλα τα ψιλικατζίδικα με τους μουλινέδες και τα «κοτόν μπερλέ»… Ε, ρε Ελλαδίτσα, πώς σε καταντήσανε… και πού ‘σαι ακόμη…
Μην ξεχνάμε, πως, τα τελευταία χρόνια επαναλειτουργούν τα ξεχασμένα «επιδιορθωτικά» λιλιπούτεια εργαστήρια ρούχων και παπουτσιών… και τους μόνους π’ αναμένουμε, κι έχουν σειρά, να επανεμφανιστούν είναι ο τροχιστής για μαχαίρια, ο καρεκλάς για τις ψαθοκαρέκλες… αλλά κι ο πλανόδιος σοβατζής ή μαραγκός, ο γιαουρτάς… Όσο για τις γυναίκες -γιαγιάδες, μαμάδες και κόρες- μη έχουσες πού να πάνε ένεκα «αψιλίας», τουλάχιστον, ας παράγουν πλεκτά, όχι για τα παιδιά μας στο μέτωπο, αλλά για όλους εμάς στον πόλεμο της «νέας κατοχής»!
Υ.Γ.: Χαριτολογώντας -μπορεί και όχι- η γειτόνισσά μου, η Κάντω, η σύζυγος του Αντρίκου, το πέταξε τις προάλλες: “Όπως μας καταντήσανε, οι ντενεκέδες, βλέπω να καταργώ τις σημερινές σερβιέτες, και να επανακάμπτω στα μο…πανα της γιαγιάς μου… αλλά και τις καπ…, τ’ Αντρίκου, να τις πλένω και να τις κρεμάω με μανταλάκια, και γι’ άλλη χρήση”…!
Σόνια
(92)