Τουλάχιστον, κτιριακά, η πλ. Πετρινού -η πάλαι ποτέ “Ψαραγορά + Σιταροπάζαρο…”- διασώζει την ιστορία της…· μια ιστορία προεπαναστατική αλλά και μια ιστορία που αναπνέει μέσα από τον 19ο και 20ο αιώνα… Και, λέμε, προεπαναστατική αφού, εδώ, σ’ αυτήν την τοποθεσία ήταν και η τούρκικη αγορά -στο κέντρο της μαρτύρησε ο Νεομ. Δημήτριος το 1803- με τα μικροκαταστήματά της και τα μικροεργαστήριά της, τα μπαρμπέρικα και τους καφενέδες της, τα χάνια και τα ταβερνεία της… Πλην, από τρία τέσσερα κτίρια που είναι των τελευταίων 10ετιών (Τίμου, Ασσιούρα, Μπίσιλα…) όλα τ’ άλλα θυμίζουν 19ο και 20ο αι…! Ναι· με κορυφή το Μαλλιαροπούλειο, το Πετροπούλειο, του Μαλούχου… περνάμε στη σειρά των διωρόφων και ισογείων… όπως όπισθεν του Θεάτρου και αριστερά του…, όλη η βόρεια πλευρά και η ανατολική, η νότια… -η μεγάλη πολυκατοικία, Γιαννιά, είναι της 10ετίας του ’70… Όπως τότε, έτσι και σήμερα, δεν υπάρχουν χώροι για κατοικίες -παλιά προφθάσαμε τρεις τέσσερις- ενώ, ανέκαθεν, είχε τον λαϊκό χαρακτήρα της… κάτι που βλέπεις, και σήμερα, με τα τόσα καφενεία… και που έβλεπες, μέχρι πρόσφατα, δηλ. πριν το γκρέμισμα της αγοράς… με τις λογής λογής φάτσες, μυαλά, νοοτροπίες, ενδύματα, επαγγέλματα…
Όχι, εδώ, δεν έχει κλειστά μαγαζιά… παρά την οικονομική κρίση…· δεν βλέπεις «ενοικιάζεται» ή «πωλείται»… Μπορεί να λείπει ο Λούτης με τα πολλά υφάσματα ή ο Μαντζώρης ή ο Τούντας με τα μαλλιά, το μεγάλο ραφείο του Παναγόπουλου ή το μικρό του Τζαφαρίδη… όμως παραμένει μια Πλατεία-αγορά… αλλαγμένη όσον αφορά τη λειτουργικότητά της ελλείψει της Ψαραγοράς-Κρεαταγοράς και των πέριξ της ποικιλοκαταστημάτων… Νούτσου, Μαρινόπουλου, Καρύδη, μανάβικα, Κόκκοτα…
Όμως, η σύνθεση των ανθρώπων -με τους παράπλευρους δρόμους- όπως, προείπαμε, είναι η ίδια, όπως παλιά, ήτοι λαϊκή… Κι εδώ, όπως παλιά, συναντιούνται οι κάτοικοι-τριπολιτσιώτες, γιορτές καθημερινές, κουβεντιάζουν οι μεγάλοι και παίζουν οι μικροί… Υπάρχουν και οι πραγματικοί σοβαροί και μορφωμένοι όπως και οι ψευτοδιανοούμενοι και οι «της κουλτούρας»… Δεν υπάρχουν οι γιατροί Αγγελάκος και Πετρόπουλος ή ο ζαχαροπλάστης -προμηθευτής βασιλέως- Αναργύρου… όπως και ο αριστοκράτης Μαλούχος, στο νεοκλασικό, του οποίου, κοιμότανε ο βασιλιάς με, από κάτω, να διαλαλεί ο μανάβης με τον γάιδαρό του…!
Τόσο τοπογραφικά -αν εξαιρέσει κανείς την απουσία της ανύπαρκτης, πλέον, Ψαραγοράς- όσο και πολιτισμικά και κοινωνικά… η σημερινή πλ. Πετρινού ελάχιστα διαφέρει απ’ αυτήν του 20ου και 19ου αιώνα… αφού, και τα καταστήματα, ελάχιστα διαφέρουν από τότε…
Παραμένει, η πλ. Πετρινού, ο ενδιάμεσος κρίκος της Κεντρικής πλ. και της πλ. Άρεως· ο ενδιάμεσος κρίκος της τριπολιτσιώτικης αριστοκρατίας με την «μπασκλασαρία»… κατά το «Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτον τον κοσμάκη…»… η πλ. Πετρινού η πρώην πλ. Δροσοπούλου…
ΑνΓ
(117)