«Ξεχασμένος, αραχνιασμένος, εγκαταλελειμμένος από τους πάντες και, κυρίως, από τις εκάστοτε Διοικήσεις του Παναρκαδικού Νοσοκομείου και τις Δημοτικές αρχές… νιώθει -αν ήταν άνθρωπος θα ένιωθε… άσχετα αν, τώρα, δεν έχει μιλιά… αν και τα δέντρα, ποιος είπε ότι δεν μιλάνε…- νιώθει ο θυμίζων, ακόμη και τη μέρα, γκρανγκινιολίστικο τοπίο των Καρπαθίων… “Λόφος του Πανός”…
Μέχρι το 1950, που, παραχωρήθηκε -εξ’ ημισείας- από τον Σύλλογο Φιλοπροόδων «ο Παν» και από τον Σύλλογο Φιλοδένδρων, ο, κατ’ ευφημισμόν, «Λόφος»… στην ουσία «Ύψωμα του Πανός», που, παραχωρήθηκε στους Ομογενείς, για την κατασκευή τού, εκείνη, την εποχή, «μεγαλύτερου Νοσοκομείου των Βαλκανίων»(!), από τότε ο, πέριξ του Νοσοκομείου (κτίρια) χώρος, το πράσινο μ’ άλλα λόγια…, το άλσος του Νοσοκομείου, από τότε, λοιπόν, έμεινε «ορφανό»… να μεγαλώνει μόνο του, άνευ φροντίδας… ενώ, όσες φορές καθαριζόταν… αυτό γινόταν, εξ’ ανάγκης, και για προληπτικούς λόγους… πυρκαγιά… Από τότε, λοιπόν, «τα δέντρα μεγαλώνουν μόνα τους, κι όταν ασθενούν θεραπεύονται -αν θεραπεύονται- μόνα τους, αλλά και πεθαίνουν αβοήθητα»!
Πρόκειται, για έναν πολύ μεγάλο χώρο… κάπου 250-270 στρμ. -με το κτίριο του Νοσοκομείου- που, οι δύο Σύλλογοι, από κοινού, δεντροφύτεψαν με χιλιάδες δέντρα… από φυτώρια, που, είχαν δημιουργήσει σε περιβόλια Τριπολιτών…! Οι Φιλόδενδροι με έτος ίδρυσης το 1900 και ο «Παν» το 1924… μόχθησαν, αμφότεροι, να δεντροφυτέψουν, εκτός των άλλων, και τον «Λόφο του Πανός»… Κι ενώ τον είχαν φτάσει, σ’ ένα αρκετά, εντυπωσιακό και αξιόλογο σημείο, ο Πόλεμος του ’40, ανάγκασε, τους ίδιους τους κατοίκους της Τρίπολης, να το μισοκαταστρέψουν… αναζητώντας ξύλα και υλοτομώντας, παράνομα, τις νύχτες…!
Όμως, από το ’50 και μετά…, από το ’50 και μετά, δυστυχώς… είπαμε παραπάνω για την κατάσταση του… Κι όμως· η Τρίπολη, το πράσινο, το ‘χει ανάγκη… Αυτό, το πράσινο, στα δυτικά της πόλης, είναι η συνέχεια των προβούνων του Μαινάλου… και, ειδικότερα, των Αγίων Θεοδώρων…· ένας δρόμος χωρίζει…· στην ουσία είναι η κατάληξη του δάσους του Μαινάλου, που, εδώ, σ’ αυτό το ύψωμα, ξεψυχάει, σβήνει το όρος Μαίναλο…!
Ομολογουμένως, μας ξάφνιασε η προχθεσινή συνάντηση, στο Δημαρχείο (20-1-14) των: Γιάννη Σμυρνιώτη, Γ. Ρεβελιώτη (Πρόεδρος Π.Ο.Α.), Παν. Βαλασόπουλου (Ειδ. Σύμβ. Υγείας της Περιφ.), Ν. Χρόνη (Δ/ντής Νοσοκομείου) και Αθ. Αργειτάκη (Δασάρχης) η οποία, συνάντηση, τι κρίμα, πραγματοποιήθηκε με καθυστέρηση 10ετιών…!
Στη συνάντηση, αυτή, εξετάσθηκαν όλα τα θέματα… με σκοπό την αναβάθμιση και αξιοποίηση του Άλσους του Νοσοκομείου… που, σήμερα, απλώνεται, κάπου στα 170-180 στρμ… και η οποία, αναβάθμιση, σε πρώτη, φάση, πρέπει να γίνει μέχρι τέλους καλοκαιριού… Αν και πολύ αργά μια τέτοια απόφαση, είθε η προσπάθεια να ‘βρει τον δρόμο της…
Άποψη, της Ο.Α. είναι, όπως, όλος ο χώρος, μεταμορφωθεί σ’ έναν πράσινο ολοζώντανο πνεύμονα, για την Τρίπολη… που, στους διαδρόμους του, θα περιπατούν ή θα τρέχουν ή θα αθλούνται, καθημερινά, 100άδες άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών! Εννοείται πως θα δημιουργηθούν διάδρομοι, παρτέρια με άνθη, συντριβάνια και βρύσες με τρεχούμενα νερά, φωτιστικά και καθιστικά αλλά και ένα «Νοσοκομειακό» αναψυκτήριο-κυλικείο του οποίου, τα έσοδα, θα πηγαίνουν για τους άπορους ασθενείς του Νοσοκομείου! Σε όλο το χώρο, μπορεί να γίνουν και άλλα τεχνικά ξύλινα μικροέργα… όπως Παιδικές χαρές, ρυάκια με ξύλινα γεφυράκια… καθώς και ένα σύνολο αθλητικών οργάνων, ένας μεγάλος κλωβός σπάνιων πτηνών, επισκέψιμος από τους μαθητές… τους μαθητές όπου, εδώ, με τους δασκάλους και καθηγητές τους θα προγραμματίζουν τις ημερήσιες εκδρομές τους! Θα υπάρχει χώρος ακόμη και για παγόνια, ελάφια, ζαρκάδια… Είναι ένα παρθένο τοπίο που ήρθε ο καιρός ν’ αποκαλυφθεί όλο το μέγεθος της προσφοράς του, στην Τρίπολη, ενώ, η τοποθεσία είναι, άκρως, επιτυχής, αφού δεσπόζει, ως κάστρο, στα δυτικά της πόλης με ελεύθερο ορίζοντα, πανταχόθεν!».
Τ’ ανωτέρω γράφαμε, τότε· από, τότε, μέχρι σήμερα, και προφανώς δεν έχει γίνει τίποτα… Κι όμως· η παρούσα Δημοτική Αρχή δύναται κάτι να κάνει που θα οφελήσει το δυτικό -και όχι μόνο- τμήμα της πόλης… απ’ άποψη ψυχαγωγίας, άθλησης, ομορφιάς, υγείας… Και, δεν απαιτούνται αναθέσεις…· σιγά σιγά με τις υπηρεσίες του Δήμου…
(63)