“Τον προστάτη τους Άγιο Ηλία Αρδούνη τίμησαν στις 31-1-16 οι κουρείς και οι κομμωτές. Στη λειτουργία που τελέστηκε στο ναό των Αγίων Σαράντα, στην οδό Καλλιπάτειρας στην Καλαμάτα, χοροστάτησε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Στη συνέχεια έγινε η καθιερωμένη λιτάνευση των ιερών λειψάνων και της εικόνας του αγίου. Την εορτή διοργανώνουν η Ένωση Κουρέων-Κομμωτών και Καταστηματαρχών Νομού Μεσσηνίας”.
Αυτή ήταν μια μικροειδησούλα, ως λεζάντα, της φωτό, στην εφημερίδα της Καλαμάτας “Ελευθερία”…
Εγώ, μικρός, θυμάμαι ότι, στην Τριπολιτσά, έπαιζε ποδόσφαιρο, ένας Αρδούνης, ψηλός και, μάλιστα, έπαιζε καλή μπάλα… Σύμπτωση: την ώρα που περιεργαζόμουνα αυτό, να’ σου ο Μίμης “ο Χρυσικός”… “Αυτός είναι συγγενής μου”, μου λέει.. κι αρχίζει να ιστορεί…:
“Οι Αρδούνηδες κατάγονται από την Καλαμάτα. Ήταν δύο αδέλφια. Ο ένας είχε γιο, τον Ηλία, τον κατόπιν άγιο, ο οποίος ήταν κουρέας -μπαρμπέρης- στην Καλαμάτα. Μιλάμε για τον 19ο αιώνα. Συν τοις άλλοις, ο Ηλίας, ήταν πολύ ένθερμος Χριστιανός… Στα προ του 1821 χρόνια, πιάστηκε από τους Τούρκους κι αλλαξοπίστησε. Μετ’ ου πολύ, το μετάνιωσε, είχε τύψεις γι’ αυτό που έκανε, και έφυγε από την Καλαμάτα και πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί έμεινε αρκετό χρονικό διάστημα, ξαναγύρισε στην Καλαμάτα κι άρχισε να κηρύττει -μετά μανίας- το λόγο του Θεού, τη Χριστιανική θρησκεία.
Εδώ, πρέπει, να πούμε, ότι κατά τη διάρκεια της απουσίας του, στο Άγιο Όρος, οι Τούρκοι έπεσαν, μετά μανίας, εναντίον του έτερου αδελφού· τον προπηλάκιζαν και τον βασάνιζαν καθημερινά… Έτσι, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει, την Καλαμάτα, και να έλθει να εγκατασταθεί στην Αρβανιτοκερασιά.
Γιος αυτού, λοιπόν, ήταν ο Μιχάλης Αρδούνης ο οποίος διατηρούσε Αμπατζίδικο στην Τριπολιτσά, στην οδό Ερμού (δίπλα απ’ το εμπορικό του Ηλ. Παπανδρέου). Αυτός ήταν ο παππούλης μου ο οποίος παντρεύτηκε την Τριαντάφυλλη Κουλαρμάνη (Σέχι) αδελφή του μπαρμπα-Θανάση. Τα παιδιά, του μπάρμπα-Θανάση, ήταν όλοι αμαξάδες… Απ’ αυτούς, ο Μιχάλης, έκανε 7 παιδιά: το Στεφανή, το Γιώργη, τον Κώστα, την Ευαγγελία (δασκάλα), τη Βαρβάρα (τη μάνα μου που παντρεύτηκε Αντ. Αθανασόπουλο), την Τούλα (συζ. Μπούρτζου) και τη Χριστίνα (σύζ. του Μούστου).
Ο ποδοσφαιριστής, Αρδούνης, που αναφέρεις, ήταν ο Γιώργης, που έπαιξε στον Παναρκαδικό και τον Εθνικό Πειραιώς. Όμως, και ο Κώστας έπαιξε, στον Παναρκαδικό, ως σέντερ μπακ· ο οποίος έφυγε από τη ζωή προ έτους… Στην Καλαμάτα, δεν υπάρχει, πλέον, το όνομα, Αρδούνης. Υπάρχει, όμως, ένας ναΐσκος προς τιμήν, του Ηλία Αρδούνη, και η εικόνα του στην Υπαπαντή”.
(194)