Το παρατηρούσα και προχθές…· ήμουνα στη δυτική πλευρά της Κεντρικής πλ. και κοίταζα προς τον Αγιο-Θανάση… Κάποτε η ματιά σου χτυπούσε, απρόσκοπτα, στην Μπαλαμπιναίικη ράχη…· σήμερα, είναι αδύνατον… Στην κηδεία της αείμνηστης Κλειώς Δεληβοριά, η κεφαλή της λαοθάλασσας ήτανε στον Αγιο-Θανάση και η ουρά στην Κεντρική πλ….· κι αυτό, το διαπίστωνες “ιδίοις όμμασιν”…· σήμερα, είναι αδύνατον…
Αιτία, κι ασφαλώς το σύμπλεγμα της Εθνικής Αντίστασης, που, έγινε με χρήματα, του “διαφωτιστή” του πατέρα μου -κι αργότερα φίλου μου-, του μεγάλου Αντιστασιακού -… δεν υπόγραψε Δήλωση-, ΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ, προς τιμήν της “1ης Ηρωικής Αντιστασιακής 25άδας” της οποίας ήταν ιδρυτής και ηγείτο!
Ο ίδιος, ο Νίκος, είχε αρχίσει τις διαδικασίες, προκειμένου τοποθετήσει το, δικής του έμπνευσης, αντιστασιακό σύμπλεγμα, στην κορυφή της Δεξαμενής, μιας κι εκεί ήταν ο τόπος συνάντησης της 25άδας… Ήταν διακαής πόθος του και επουδενί δεχόταν να του υποδείξεις άλλη τοποθεσία -όσοι γνώρισαν τον Νίκο, ξέρουν την επιμονή του… Όμως, δεν πρόφθασε, και το όνειρό του συνέχισε η Επιτροπή…
Το θέμα μας είναι άλλο, και το οποίο έχουμε ξαναθίξει… Μία από τις όμορφες “ιδιαιτερότητες” της Τρίπολης, που την κάνει ωραία, είναι ο κεντρικός οδικός “σταυρός”, που, τέμνεται στην Κεντρική πλατεία της και που κρατάει, ίσως αφότου δημιουργήθηκε η πόλη… -το σίγουρο είναι ένα δυο αιώνες πριν την Επανάσταση … Είναι δύο οδοί -ευθείες γραμμές- που, όπως είπαμε, συναντώνται στην πλ. Αγίου Βασιλείου: η μία αρχίζει από το Καλογερικό και καταλήγει στο Αρτεμίσιο (Κακούρι) και η άλλη από τον Αγιο-Θανάση και φθάνει στ’ Αγιωργίτικα! Η πρώτη έχει μήκος περί τα 20 χλμ. και η δεύτερη τα μισά! Δεν ξέρουμε αν αυτό συμβαίνει σε άλλη πόλη… Είναι οι κεντρικές οδοί του επίσημου “έμπα κι έβγα” της Τρίπολης…
Όσο για τους Τριπολιτσιώτες, χειμώνα καλοκαίρι, είχαν συνηθίσει ν’ ατενίζουν, από τη βόλτα τους στην πλ. Αγίου Βασιλείου, τον Αγιο-Θανάση… Μία ωραία πρωία αυτό το οπτικό νήμα κόπηκε! Ορθώθηκε, ενδιάμεσα, τοίχος… Και δεν είναι μόνο ότι διακόπηκε η ευθεία της ματιάς τους, αλλά λύθηκε και η συνέχεια αυτού του αιώνιου ιστορικού δρόμου των 10 χλμ.!
“Προς Θεού”, δεν απαιτούμε, να φύγει, εντελώς, το σύμπλεγμα…· κάθε άλλο· να μετατεθεί, λέμε, στην κορυφή της Δεξαμενής -όπως το ‘θελε και ο Δωρητής- ή σε κάποιο άλλο καίριο σημείο της πόλης, ισάξιο ή και καλύτερο από το σημερινό… Βλέπεις είναι ογκώδες και συμπαγές, που, δεν αφήνει ούτε χαραμάδα… Με άλλα λόγια είναι δυσανάλογο και για τη μικρή πλ. Ανεξαρτησίας… κι όταν, μάλιστα, έχει κι ένα δεύτερο μνημείο, ίδιο…
Είναι και θέμα παράδοσης…· μιας παράδοσης, που, τη γνωρίζουν καλά οι “γηγενείς”… Και λάθος να είναι κάτι -όπως και σωστό αν είναι- δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με την παράδοση… Συνήθως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις πιέζονται τα Δημοτικά Συμβούλια… και προκειμένου κατηγορηθούν για… λένε “ναι, βάλτε το όπου θέλετε”…· όμως δεν είναι, έτσι… αν θέλουμε να διατηρούμε την παράδοση της πόλης μας… Έτσι το κάναμε και με τα παλιά αρχοντικά… που τα γκρεμίσαμε… και τώρα που ξυπνήσαμε, έχουν μείνει οι ξελόντζες…!
Υ.Γ.: Ένας ωραίος χώρος -εκτός αυτού της Δεξαμενής- είναι και η διασταύρωση, 25ης Μαρτίου και Ταξιαρχών, δηλ. στα σπίτια απ’ όπου κρέμασαν, αν γίνει μία κυκλική νησίδα…
Ν.Γ.
(107)