Δημήτριε, αγαπητέ και φίλε, αν θα σου ‘πω, ότι, «αμέτι μωχαμέτι» το ‘χω βάλει, κι έτσι κι ήμουνα Δήμαρχος –μωρέ και για ένα 24ωρο- θα το δρομολογούσα… αν και, συ, δεν μπορείς να μην το θέλεις, όταν, μάλιστα, πρόκειται για τη Μαντινεία· τη Μαντίνεια, όπως, την τόνιζαν –γιατί, εμείς, αλλάξαμε τον τονισμό… άγνωστο…· την Αρχαία Μαντινεία, που, είναι, δίπλα, στη γενέτειρα σου…
Δήμαρχε, «είναι κρίμα κι άδικο κι ανάθεμα μεγάλο» να ‘χουμε ένα θησαυρό, δίπλα μας, στα πόδια μας, και να τον αφήνουμε ανεκμετάλλευτο, κοινώς, να κοιμάται… υπό την επιφάνεια του εδάφους! Μαντίνεια είν΄ αυτή κι όχι παίξε γέλασε… Εκτός του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα, πρόκειται για την Αρχαία Πόλη Μαντίνεια με το Θέατρο της, την Αγορά της…, μόλις δυο βήματα από την Τρίπολη και άλλα έξι από την Αθήνα, πέντ΄ έξι βήματα από την Πάτρα και την Ολυμπία, την Επίδαυρο…
Δημήτριε, τώρα, που, είσαι, ο «της Τριπολιτσάς και πάσης Μαντινείας» Πρώτος Δήμαρχος, ο «της Τριπολιτσάς και πασών των Μαντινειακών Κοινοτήτων» Δήμαρχος, θα ήταν αδιανόητο, από τώρα, να μην ευαισθητοποιηθείς και δραστηριοποιηθείς πάνω στο θέμα «Ανασκαφή της Μαντινείας»…!
Κατά το απώτερο παρελθόν, έχουν γίνει προσπάθειες που έχουν φέρει, σε φως, τα επιθυμητά αποτελέσματα –αρχαιολογικά ευρήματα– ικανά δείγματα για να μας οδηγήσουν σε ευρεία και βαθύτερη ανασκαφή, που, ασφαλώς, θα φέρει στην επιφάνεια… και τι δεν θα φέρει… μετά την πρώτη ανασκαφή, από τη Γαλλική Σχολή Φουζέρ, το 1887-1889, (Θέατρο, Βουλευτήριο, Αγορά, Στοά Ευρυκλέους, Ναοί Σωτήρα Δία και Ήρας, βάσεις του Τείχους… αλλά και Ρωμαϊκά, Βυζαντινά… που άλλα βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, άλλα στο Μουσείο Τεγέας… ενώ, και η Τριπολιτσιώτισσα μεγάλη Αρχαιολόγος και Έφορος Ακροπόλεως, Δώρα Καράγιωργα, έχει προβεί σε ανασκαφές στο Γκορτσούλι, ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος…)…
Δημήτριε, ίσως να μονολογήσεις, και με το δίκιο σου, να ‘πεις «εμένα περιμένατε τόσα χρόνια…»…· και δεν θα ‘χεις άδικο αν θα ‘πεις κάτι τέτοιο… αφού, τόσο ο τ. Δήμαρχος Μαντινείας όσο και οι, των 10ετιών, Νομάρχες, «αγρόν ηγόρασαν»…
Όμως, Δήμαρχε, είναι δίπλα μας και πλησίον της κεντρικής αρτηρίας, Αθήνα-Ορεινή Γορτυνία…, οπότε μια τέτοια αναβάθμιση του τόπου, δεν θα έχει μόνο ευνοϊκά αποτελέσματα για τα όμορφα χωριά-προάστια Τρίπολης, αλλά γι΄ αυτή καθαυτή την Τρίπολη, που, με τα γειτονικά «Σπήλαια Κάψια» θ΄ αποτελέσουν γόνιμο πυρήνα προσέλκυσης Τουριστών, Ελλήνων και Ξένων, καθ΄ όλον το έτος (Σχολεία, Εκδρομικά Σωματεία, Περιηγητικές Λέσχες, ΚΑΠΗ, Ευρωπαίοι…)… Εκτός, λοιπόν, του, ότι, σ΄ εκείνο το σημείο, θα δημιουργηθεί μια γειτονιά μικροκαταστημάτων για την εξυπηρέτησή τους, και η Τρίπολη θα έχει κίνηση (ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταξί…) οπότε, «κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα»…
Όμως, Δήμαρχε, γιατί όλ’ αυτά τα μεταφράζουμε, σ΄ ευρώ, και δεν σκεπτόμαστε και τον παράγοντα «ιερή υποχρέωση» που έχουμε απέναντι στους «Αρχαίους ημών Προγόνους»… ! γιατί;
«Μα, εδώ -θ΄ απαντήσεις- δεν ξέρουμε πού κρατάει η σκούφια μας, και συ…»…
Δήμαρχε, καθόλου μοιραία, ξαναγυρίζουμε στην ποιοτική ζωή, στην κουλτούρα, στις Τέχνες και στα Γράμματα, στην Αρχαιολογία και στη Λαογραφία… και, κατ’ επέκταση, στην εκλεκτικότητα και στην ολιγαρκία… και μακριά -ήταν καιρός– από την πολυφαγία, την κραιπάλη, την ασυδοσία, την αυτοκινητομανία, την πολυκατοικία…
Υπάρχουν τρόποι, Δήμαρχε, την ανασκαφή, να την αναλάβει ένα από τα Πανεπιστήμια μας ή ένα από τα Πανεπιστήμια της Αμερικής ή της Ευρώπης (4-5 δούλευαν, αυτό το καλοκαίρι, στην Αρκαδία –Τεγέα, Λύκαιο, Αραχαμήτες…– και ουδείς πήρε είδηση…) που κάνουν «κρα» για τέτοιες ευκαιρίες… Η υπόθεση είναι, ότι, κάποιος πρέπει ν΄ αναλάβει πρωτοβουλία, να έλθει σ΄ επαφή, να παρακαλέσει, να δελεάσει… ώστε, το επόμενο καλοκαίρι να έχουμε ένα πρώτο κλιμάκιο… το οποίο να φιλοξενούμε, ως Δήμος, στην Τρίπολη, παρέχοντας στέγη, φαγητό…
Δήμαρχε, όπου κι αν πας για να ζητήσεις… λάβε υπόψη σου, ότι δεν πας ως φτωχός συγγενής… Μαντίνεια είν΄ αυτή και Τάφος Επαμεινώνδα είν΄ αυτός! Και κάτι άλλο, Δημήτρη, βάλ΄το καλά στο μυαλό σου…: Δεν είσαι ο τυχαίος Δήμαρχος ενός άσημου μικρού Δήμου…· είσαι «ο Δήμαρχος Τριπόλεως», ενός μεγάλου σ΄ έκταση και πληθυσμό, Δήμου, εντός του οποίου «ανθίζουν» Κολοκοτρώνης και Παπαναστασίου, Οστρακίνα και Μαντίνεια, Τεγέα και Γκάτσος, Λεβίδι και Τσαρούχης, Καρυωτάκης και Μπουζιάνης, Διοτίμα και «Σπήλαια…», Βαλτέτσι και Τρίκορφα, Πιαλί και Λιμποβίσι, Βάρσες και Γοργοεπήκοος…
Δημήτριε “πολιορκητά”, «όρμα και η δόξα είναι δική σου»…
Καλό χρόνο, Δήμαρχε…
Υ.Γ.
Η Μαντίνεια, δεν ήταν μια τυχαία πόλη…· έδωσε, το παρόν της, σε όλες τις φάσεις της Αρχαίας και Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας: Πέρσες, Πελοποννησιακός Πόλεμος, Σικελία, Θηβαίοι, Φίλιππος, Αλέξανδρος, Αχαϊκή Συμπολιτεία, Πολύβιος, Παυσανίας, Νομίσματα, Εορτές, Ολυμπιονίκες, Φραγκοκρατία, Επανάσταση 1821…
(75)