Κώστας Γαβράς είν’ αυτός… και δεν είναι «μπαρμπούτσαλα»…! Κι αν δεν τιμήσεις τον Κ. Γαβρά, το Ν. Γκάτσο, το Γιάν. Τσαρούχη, το Θεόδ. Συναδινό, τον Μπουζιάνη… ποιον, στα κομμάτια, θα τιμήσεις…!

Αυτές τις μέρες, ένεκα επετείου δολοφονίας, Γρηγόρη Λαμπράκη (22-5-63)…, το όνομα, του Κώστα Γαβρά, παίζει πολύ… σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, βιβλία… Άλλωστε, ο ίδιος είναι στην Ελλάδα, αυτές τις μέρες και, ειδικά, στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν καλεσμένος… και μίλησε για κινηματογράφο… Πάντα κομψός, πάντα ωραίος -παρά τα 83 χρόνια του-, πάντα περιζήτητος για συνεντεύξεις και πάντα ενδιαφέρων σε ό,τι έχει να ‘πει… χωρίς, ποτέ, να μην υπενθυμίζει την Αρκαδική καταγωγή του… Παράλληλα, και ο γιος του Κ. Γαβρά και της Μισιέλ, ο Ρομέν, 35 ετών σήμερα, είναι αυτός που κέρδισε, ως νέος Σκηνοθέτης, δύο Βραβεία για τα καλύτερα μουσικά video προ 4ετίας… Από μικρός μεγάλωσε στα κινηματογραφικά σετ του διάσημου πατέρα του, άρχισε να βιντεοσκοπεί στα 14 του και κατέγραψε με την κάμερα τις εξεγέρσεις στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού το 2006… Γεννήθηκε στην Αθήνα (1981) όταν ο πατέρας του γύριζε τον «Αγνοούμενο» με τη Σίσι Σπέισεκ και τον Τζακ Λέμον…

Θα θυμίσουμε, λοιπόν, στους Αναγνώστες, πως ο Κ. Γαβράς γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και Κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την ταινία «Διαμέρισμα Δολοφόνων» το 1965. Καθιερώθηκε με μια σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου 1982 (“Ο αγνοούμενος”). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα Φεστιβάλ Καννών 1982 (“Ο αγνοούμενος”), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών 1975 (“Ειδικό δικαστήριο”), Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 1990 (“Μουσικό κουτί”). Το 2002 σκηνοθέτησε την ταινία “Αμήν” που κέρδισε Βραβείο “Cesar” καλύτερου σεναρίου 2003! Η Φιλμογραφία του αρχίζει από το 1958 και μέχρι, σήμερα, αριθμεί 22 ταινίες, η μία καλύτερη από την άλλη! Παραγωγές, άλλα Βραβεία…

Μετά τ’ ανωτέρω και τα όσα, κατά καιρούς, αυτή η Εφημερίδα έχει αναφέρει, για τον συμπατριώτη μας, Κώστα Γαβρά, και το Έργο του, και δεδομένου ότι, πριν φύγει για την Αθήνα, κι ερχόμενος από τα Λουτρά Ηραίας, για ένα φεγγάρι δούλεψε στην Τριπολιτσά, την Τρίπολη στην οποία αγκυροβόλησε μεγάλη μερίδα του Γορτυνιακού στοιχείου· και επειδή, η Τρίπολη, ταυτίζεται με τη Γορτυνία, την Αρκαδία… ως πρωτεύουσα του Νομού, θεωρούμε ότι ήλθε η ώρα που, η Τρίπολη, πρέπει να τιμήσει τον διεθνούς φήμη Μεγάλο Σκηνοθέτη, Κώστα Γαβρά, και γιατί του πρέπει μια τέτοια τιμή από την πατρίδα του –τη γενέτειρά του– όταν τιμάται παγκοσμίως…, αλλά και προς όφελος της Τρίπολης θ’ αποβεί αυτή η μεγάλη τιμή!

Συγκεκριμένα, προτείνουμε, σε κάποια πλατεία της πόλης -ίσως στην κατεδαφισμένη νέα αγορά- όπως στηθεί ο ανδριάντας του –μην το γελάτε… εσείς οι ανήξεροι…- και το καλύτερο, ένα σύμπλεγμα με τους δύο ανδριάντες, του Κ. Γαβρά και του Γρ. Λαμπράκη, αφού ο δεύτερος –συμπατριώτης μας κι αυτός– έδωσε, με τη ζωή του, το προζύμι για να σκηνοθετήσει, ο πρώτος, το περίφημο «Ζ»!

Αφού, παρουσία του μεγάλου Σκηνοθέτη, γίνουν τ’ αποκαλυπτήρια του Ανδριάντα, και παρουσία μεγάλου αριθμού Σκηνοθετών και Ηθοποιών διεθνούς φήμης…, εκεί, ο Δήμαρχος, καθόλου τεχνηέντως αλλ’ ορθά κοφτά, ρίχνει την ιδέα στον Κ. Γαβρά, περί ενός Ετήσιου Διεθνούς θερινού θεσμού στην Τρίπολη, σχέση έχοντος με τον Κινηματογράφο! Η υποδομή υπάρχει (τέσσερις αίθουσες Λουκαΐτη, Πνευμ. Κέντρο, Μαλλιαροπούλειο…) οπότε… γιατί να ‘πει, όχι, ο Γαβράς, για κάτι μεγάλο στη γενέτειρά του όταν, ο ίδιος, βρίσκεται στην Αθήνα, τρεις και τέσσερις φορές το χρόνο; Γιατί δεν θα γίνεται ένα διεθνές πολύ μεγάλο “ταρατατζούμ” στην Τρίπολη με το “αφάν γκατέ” του Παγκόσμιου Κινηματογράφου όταν, όταν δίπλα μας θα καλούν τα μεγάλα ονόματα Ηθοποιών και Σκηνοθετών… οι Μυκήνες, η Ολυμπία, ο Μυστράς, ο Επικούρειος, η Επίδαυρος, οι Μοραϊτικες θάλασσες…;

Περιττό ν’ απαριθμήσουμε τα υλικά και ηθικά κέρδη της Πόλης από έναν τέτοιο Μεγάλο Διεθνή Θεσμό ο οποίος θα διαρκεί ένα 15ήμερο ενώ, θα υπάρχει ένα 15ήμερο για τα πριν κι άλλο ένα για τον απόηχο… Πού βάζεις τις παράλληλες εκδηλώσεις… (ομιλίες, συνέδρια, σεμινάρια, εκθέσεις…) αλλά και τις ετοιμασίες και διεθνείς επαφές για όλο το χρόνο!

Είναι μια ευκαιρία, στην πρότασή μας, να συμπλεύσει η Πλειοψηφία με τη Μειοψηφία –εμάς, αν ζητηθεί η βοήθεια, ποτέ, δε λέμε, όχι– για το συμφέρον των Δημοτών μας… αφού, και σαν πόλη, βουλιάζουμε…

Και, προσοχή πρώτη: ένας ανδριάντας για τον Κώστα Γαβρά, δεν θα είναι τιμή προς αυτόν, αλλά τιμή του Μεγάλου Σκηνοθέτη προς εμάς…!! Και, προσοχή δεύτερη: αν είναι να χουχουλιαζόμαστε, όπως στην περίπτωση Ν. Φλώρου που, ως Τρίπολη, μας άνοιξε τα Ρώσικα σαλόνια, και δεν το εκτιμήσαμε, κι εμείς κλαίγαμε τα λεφτούλια μας… όταν για τις γουρνοπούλες και τα κλαρίνα… δίναμε… ασ’ τα να πάνε… Και, προσοχή τρίτη: Ούτε οι βιομηχανίες, ούτε οι βιοτεχνίες, ούτε το εμπόριο σώζει την Τρίπολη…· άλλωστε τα δοκιμάσαμε…· ο Πολιτισμός είναι αυτός που μας κρατάει στην επιφάνεια κι αυτός θα μας σώσει… αν ενεργήσουμε σωστά ποντάροντας, κάθε φορά, στις ντόπιες δυνάμεις…

(68)