Από πού ν’ αρχίσεις και πού να τελειώσεις σε τούτη την πόλη… και τι να ‘πεις και τι να πρωτοπείς… Δεν είναι το Ρολόι τ’ Άγιο-Βασίλη που το ένα καμπαναριό έχει και τ’ άλλο δεν έχει… Να ΄πεις για τις καμάρες, που, κάποτε ήταν πανομοιότυπες πέριξ της Κεντρικής πλ. και, σήμερα, είναι “ασ’ τα να πάνε” αφού όσοι οικοδόμησαν, μετά, τις έφτιαχναν, όπως ήθελαν και οι εκάστοτε Υπεύθυνοι τις ενέκριναν όπως να ‘ναι… Είναι και οι επιγραφές… που άλλοι τις έχουν εντός και από κάτω των καμαρών -κι έτσι πρέπει να ‘ναι…- κι άλλοι εκτός δίκην πανηγυριού… Βλέπεις, δεν υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που θα επέμβουν… να πούνε ότι έτσι θα γίνεται… γι’ αυτό και, ο καθένας, κάνει του κεφαλιού του… Τα δέντρα της Πλατείας -Κεντρικής- καμιά ομοιομορφία… Να πάμε, χρονικά, ακόμη πιο πίσω; κάθε μικροοικοδομή της Κεντρικής πλ. είχε πάνω από το μαγαζί, το σπιτάκι της ή την αποθηκούλα της, με το “μίνι” μπαλκονάκι και τα “μίνι” παράθυρα… Σήμερα, έχουν απομείνει δυο τρία στη νότια πλευρά… διότι, όσοι οικοδόμησαν μόνο αυτό δε θυμήθηκαν να φτιάξουν ώστε να διατηρηθεί η παράδοση και η ομοιομορφία με τη ρυμοτομία… Θα μου πεις ψιλά γράμματα όλ’ αυτά… Αμ δεν είναι ψιλά… Είναι πάρα πολύ “χοντρά” για “λεπτά” μυαλά…
(31)