Όπως έχετε διαπιστώσει, εδώ και καιρό, κυκλοφορούμε, όχι από τη συνηθισμένη πόρτα… τη “χάρτινη”… αλλά από τη διπλανή, την Ηλεκτρονική… κατά το “άλλα σκαμπάζει ο γάιδαρος κι άλλα ο γαϊδουρολάτης”… αλλά και κατά το “άλλαι αι βουλαί του Κυρίου”… βουλαί, ομολογουμένως, ανεξάρτητοι των ιδικών μας… Το παρόν, με τίτλο “Αλλάξαμε σελίδα…” δεν θα σας βοηθήσει να μάθετε τι συνέβηκε… και πώς από το “χαρτί” περάσαμε στον “ηλεκτρονικό καμβά”! Όμως, αν αριστεύσαμε στο χαρτί, να είστε σίγουροι ότι θ’ αριστεύσουμε και στην οθόνη!
Συνεχίζουμε και παρουσιάζουμε το ρεπερτόριο και την γκάμα των θεμάτων μας, όπως πρώτα: αντικειμενικά, ουδέτερα, αδέσμευτα, ακομμάτιστα… θέματα πάντα για τους πολλούς… κι αυτή τη φορά, όχι μόνο Αρκαδικά, αλλά Πελοποννησιακά, Αθηναϊκά και Πανελλήνια… και όλ’ αυτά μ’ ένα κλικ ΔΩΡΕΑΝ! Ναι· δωρεάν, γιατί εμείς, ούτε έμποροι γεννηθήκαμε, ούτε στα μικρά μας χρόνια κάναμε εμπόριο… αλλά μια ζωή -χωρίς εισαγωγικά το, μια ζωή- μια ζωή προσφέραμε, αμισθί, στα αμισθί κοινά της πόλης μας…! Ναι· είμαστε “χομπίστες” δημοσιογράφοι… όμως χομπίστες με την αγνή επαγγελματική ευσυνειδησία, γι’ αυτό κι άλλωστε επιτυγχάνουμε…!
Το παλεύουμε… Τι «μέλλει γενέσθαι» κανείς δεν ξέρει… και μη σας κοροϊδεύουν οι μάντισσες κι οι χαρτορίχτρες… οι δήθεν οικονομολόγοι… που ‘μαθαν την Οικονομία «όταν γεννούσαν και τα κοκόρια»! Μεγάλοι Οικονομολόγοι, είναι ο Θανάσης που ‘ζησε τη μεταπολεμική φτώχεια… κι αυτή του ’50 κι ’60… αλλά κι ο Λάμπρος που τραβούσε καρότσι με παγωτά τον ανήφορο… Δεινή Οικονομολόγος είναι η Κατέρω, που, κι αυτή, «έφαγε τη φτώχεια με το κουτάλι» τα ίδια χρόνια, με τον Θανάση… Αξεπέραστος Οικονομολόγος είναι ο Θύμιος που ‘μεινε ορφανός, σε ηλικία 10 χρονών, κι έπρεπε να δουλέψει πουλώντας πασατεμποστράγαλα κι η μάνα πλύστρα, για να μεγαλώσουν τ’ άλλα τρία μικρότερα…! Άλλος Οικονομολόγος, είμαι, ο γράφων, «Πρωταθλητής της πενίας» εκείνων των ετών…!
Όλοι, εμείς, γνωρίζουμε, «από πρώτο χέρι»… πως δε συνερχόμαστε ούτε το 2016 ούτε το 2020… καθότι, την σήμερον ημέραν, «θαύματα δε γίνονται»… Ήδη, οι εποχές, που, θα βλέπεις -και μόνο θα βλέπεις-, τον διπλανό κύριο, να τρώει την πλουμιστή και λαχταριστή ποικιλία των κρεατικών του… κι εσένα να σου πέφτουν τα σάλια… οι εποχές, αυτές, έρχονται…· ήλθαν αδελφέ, ήλθαν φίλε…! Θα βλέπεις το «σινιέ» συνολάκι της κ. Φροξυλάνθης, και δεν θα μπορείς, να το πάρεις, Ματούλα…· ούτε, συ, Γιάννη, θα δύνασαι να υπάγεις, ούτε εις την Πάρον, ούτε εις την Ύδραν… αλλά, θα λες «ευχαριστώ, Θεέ μου, που μ’ αξίωσες να φτάσω και να πλύνω τα πόδια μου στους Μύλους…!
«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν…» λέει ο παπάς κατά την Αρτοκλασία…· είναι φράση, που, όλους, μας φωτογραφίζει…· ή δεν είναι έτσι; τα κεφάλια μέσα, λοιπόν, για μια 10ετία το “μίνιμουμ”… και, τουλάχιστον, υγιαίνετε και να υγιαίνουμε, “και να ευχαριστούμε τον Γεραμπή όστις τα πάντα δεν εποίησεν, ορθώς”!
Υγιαίνετε
(104)