Δεν ξέρω και πώς γράφεται το «Βολυμή» αν και, νομίζω, πως έτσι πρέπει να γράφεται δηλ. όπως το “μολύβι” αφού, το νερό της, ουδέποτε ξαστέρωσε, ως ακάθαρτο, κι επομένως ήτανε μολυβί! Αναλογίζομαι, λοιπόν, πόσοι –μετά το ’21- Δήμαρχοι της πόλης μας, της Τριπολιτσάς, πέρασαν, πόσοι Νομάρχες, πόσοι Βουλευτές, πόσοι Υπουργοί, πόσοι Πολιτευτές, πόσοι τέτοιοι, πόσοι από ‘κείνοι, πόσοι… και δεν βρέθηκε ένας να στομώσει αυτή την αποφορά που ανέδιδε, 200 χρόνια τώρα, τούτο το βρόμικο ποτάμι –όχι ξεροπόταμος- που μας μείωνε ως Τριπολιτσά και ως Αρκαδία!
Ήταν, δυστυχώς, το «Μουσείο» μας! Ήταν το «Μουσείο Αρωμάτων» της Τριπολιτσάς που οσφρηζότανε ο «πάσα ένας» διερχόμενος από την Εθνική Οδό προς και από Καλαμάτα… Φθάνοντας κρατούσε την αναπνοή του κλείνοντας τα παράθυρα του αυτοκινήτου του… μέχρι που να διέλθει το «άνοιγμα του βόθρου» οπότε άνοιγε τέντα για ν’ αεριστεί το αυτοκίνητο…
Είχαμε κουραστεί ν’ ακούμε τις υποσχέσεις όλων αυτών των “κυρίων” –και των Δημάρχων περισσότερο- ότι, θα κλείσουν την Βολυμή… Μα, τέλος πάντων, τόσο δύσκολο ήτανε; Αν θα μου έλεγες, τότε, τι θα ‘θελες, να φτιαχτεί η πλ. Άρεως ή να κλείσει η Βολυμή; θ’ απαντούσα, χωρίς σκέψη και προβληματισμό, το δεύτερο!
Κάποτε, είχε ακουστεί ότι «πότιζαν από τη Βολυμή»! Ποιος ξέρει, αν αυτή η βρόμα, δεν έφερνε και κάποιες αρρώστιες; Απλά, κι αυτό να μην συνέβαινε, ήταν σωστό, μέχρι το 2007, να υπάρχει αυτή η «πληγή Φαραώ» απέξω από την Πόλη μας και η οποία να μολύνει τα χώματα της ΒΙ.ΠΕ., του Άγιο-Βασίλη, του Πελάγους;
Ναι· χίλιες φορές, να έμενε άφτιαχτη η πλ. Άρεως –ουδείς πεθαίνει από μια άφτιαχτη πλατεία- αν ήτανε να σκεπάσουμε τη Βολυμή… Ευτυχώς, που, με την αποκατάσταση του Βιολογικού Καθαρισμού… όλα τελείωσαν…
(124)