Την «Ανωτάτη Σχολή Επαιτείας» έχουν τελειώσει κάποιοι επαίτες (ζητιάνοι) της πόλεώς μας οι οποίοι σου ξαφρίζουν… έστω και αυτά που δύνασαι να τους δώσεις «στο πι και φί»… Στην Τριπολιτσά, όπως και αλλού -και άλλοτε- έχουμε ξαναγράψει, το θέμα της ζητιανιάς παραμένει ανεξέλεγκτο…! Όποιος θέλει κάθεται στη γωνιά, απλώνει το χέρι… και… Σ’ αυτή την περίπτωση, τι κάνεις; δίνεις; αλλά κι αν δίνεις, σε πόσους μπορείς να δώσεις; κι αν δεν δώσεις σε όλους, αλλά σε μερικούς, μήπως έδωσες σ’ αυτούς που δεν είχαν ανάγκη και κορόιδεψαν… και δεν έδωσες σ’ αυτούς, που, ειλικρινά, ζητιανεύουν, γιατί δεν είχαν να φάνε; Όμως, ας δούμε τις περιπτώσεις:
1. Προσωπικά, όταν έχω αμφιβολίες… αν, ναι ή όχι, αξίζει να τύχουν της βοήθειάς μου, τότε, τους ρωτάω «θέλετε μια τυρόπιτα ή ένα κουλούρι από δίπλα το τυροπιτάδικο; όμως θα πάμε μαζί…»… Εκεί, βλέπεις, πράγματι εάν είναι πεινασμένοι…
2. Εμφανίζεται μπροστά σου μια γύφτισσα… Αυτή την αποφεύγω με τον εξής τρόπο: Επειδή όλες φορούν χρυσαφικά… τις αντιπαρέρχομαι με το «εγώ, βλέπεις, δεν έχω χρυσά»…! Όχι. σε, γύφτους, δεν πρέπει να δίνουμε, διότι οι, της σήμερον, τσιγγάνοι, κάνουν εμπόριο! Κάνουν εμπόριο με χίλια είδη… που φέρνουν από την Αθήνα και τα προωθούν σε όλη την Πελ/νησο! Στέλνουν τις γύφτισσες…, σε καθημερινή βάση και με πλήρες ωράριο…, από το Επισκοπείο μέχρι την Κεντρική πλ. και από το Δημαρχείο μέχρι το Νοσοκομείο! Πλέον, το έχουν επάγγελμα…
3. Ζητιανεύουν, κάποιοι, με ψεύτικα χαρτιά… δήθεν από Νοσοκομεία… Όλοι αυτοί είναι τεμπέληδες… αφού παριστάνουν τον κουτσό, τον τρεμάμενο, τον νηστικό… Η πλάκα είναι που, σου λένε, «δως μου να πάρω λίγο ψωμάκι»… και οι ίδιοι είναι τετράπαχοι ενώ, όταν τους πεις, πάμε στο φούρνο… σε βλέπουν με μίσος και απομακρύνονται! Το ίδιο με τα παιδιά, που, ζητιανεύουν… και τα οποία έχουν κάτι μάγουλα… να!
3. Προσοχή! Επουδενί δίνουμε στους ναρκομανείς και στα, παντός είδους, πρεζόνια… Ό,τι τους δώσουμε, κακό θα τους κάνουμε…! Όλα τα λεφτά καταλήγουν στους εμπόρους (ντήλερς)… Κι αυτούς, τους λυπάσαι και τους κερνάς, παρουσία σου μια πορτοκαλάδα, ένα σάντουιτς… διαφορετικά, τους αντιπαρέρχεσαι…
Το θέμα είναι, να μη μας πιάνουν κορόιδα… Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ποιοι μας δουλεύουν και ποιοι, όχι… Σ’ αυτούς τους «όχι»… σ’ αυτούς πρέπει ν’ αδειάζουμε τις τσέπες μας! Κι όπως έχουμε ξαναπεί, οι, πραγματικά, πεινώντες, είναι αξιοπρεπείς και δεν ζητιανεύουν! Αυτούς πρέπει ν’ αναζητούμε στην πολυκατοικία μας, στη γειτονιά μας, στο σχολείο μας, στη δουλειά μας… αυτούς που, πράγματι, έχουν ανάγκη… και οι οποίοι δεν έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα τους, το τηλέφωνό τους, το ενοίκιο ή το φροντιστήριο των παιδιών τους… Και, ας αφήσουμε «θα μαζέψουμε ρούχα…» αφού, σήμερα, κανείς δεν κυκλοφορεί με σχισμένα ρούχα… κι αν δούμε κανέναν, αυτός ή αυτή, το σχίζουν μόνοι τους, ένεκα μόδας…
Όσο για τη Δημοτική Αρχή μας, χρέος έχει να προφυλάσσει τους Δημότες της από τους πονηρούς… Να μην αφήνει «σε χλωρό κλαρί» τους επαιτούντες κατ’ επάγγελμα… ώστε να γλιτώνουν οι «αδιαβόλευτοι» Δημότες…!
Δείτε λίγο αυτό το βίντεο… Θα καταλάβετε τις ειδικές “δυνατότητες” των επαιτών…
http://www.youtube.com/watch?v=gfx-VYztU7c
(636)