Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ είναι ένα από τα, πλέον, επιτυχημένα καλλιτεχνικά σύνολα, όχι μόνο στην Αρκαδία, αλλά στην Ελλάδα, που, αυτό τον χρόνο γιορτάζει τα 30 χρόνια ζωής και δράσης της… Οι δύο, πρόσφατες, καλλιτεχνικές βραδιές της στο «Μαλλιαροπούλειο Θέατρο», 6 και 7 Δεκέμβρη 2015, έδωσαν την ευκαιρία -όπως είχαν υποχρέωση, τουλάχιστον, οι δύο πρώτοι…-, έδωσαν την ευκαιρία στον Δήμο Τρίπολης, στο Επιμελητήριο και στο Δημοτικό Ραδιόφωνο να τιμήσουν το Καλλιτεχνικό Σωματείο, τόσο για την 30ετή δράση του όσο και για την προσφορά του στην πόλη…
Και καλά ο Δήμος και το Επιμελητήριο είχαν τους λόγους τους… σε αντίθεση με το Δημοτικό Ραδιόφωνο, που, προς τιμήν του… Όμως, μόνον αυτοί έπρεπε να τιμήσουν αυτό το ανιδιοτελές Σωματείο; αυτό το ανιδιοτελές Σωματείο, που, με τις καλλιτεχνικές δράσεις του έφερε χιλιάδες χορωδούς στην Τρίπολη και, γενικά, καλλιτέχνες, όλ’ αυτά τα χρόνια; Αυτοί, μόνο, ευεργετήθηκαν; αυτοί μόνο ωφελήθηκαν από τη διαφήμιση που τους έκανε η Χ.Τ., αλλά και από τα τόσα εκατομμύρια δραχμές ή ευρώ, που έπεσαν στην πόλη εξαιτίας της Χ.Τ.;
Πού ήταν ο Εμπορικός Σύλλογος; που ήταν ο Σύλλογος των Καφεζαχαροπλαστών, Εστιατόρων και Συναφών επαγγελμάτων; πού ήταν ο Σύλλογος των Ξενοδόχων; Λυπήθηκαν μια ανθοδέσμη των 10 ευρώ; διότι αυτοί οι άνθρωποι της Χ.Τ., ούτε χρήματα επιζητούν αφού το έχουν αποδείξει δουλεύοντας 10ετίες αφιλοκερδώς -πληρώνοντας και από την τσέπη τους όλες τις φορές-, ούτε δόξα…· μια ηθική ικανοποίηση θέλουν της τάξεως μιας πλακέτας των 50 ευρώ ή μιας ανθοδέσμης των 10 ευρώ…! Και πόσο προφητικοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι, όταν, θέλοντας, εδώ και 10ετίες, να κατοχυρώσουν κάποιους θεσμούς για την Τρίπολη, που, να τη βοηθούν στα κούντουρα χρόνια -όπως τα σημερινά- της οικονομίας ή να βοηθήσουν την Τρίπολη στο να διεκδικήσει, κάποια στιγμή, όπως π.χ., τώρα, την Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης… τότε, λοιπόν, πήγαιναν στα ξενοδοχεία και τα εκλιπαρούσαν να δώσουν μικρές τιμές για την οργάνωση διαφόρων Φεστιβάλ… και τα ξενοδοχεία της πόλης απαιτούσαν, αγέρωχα, 80, 90 κι 115 το 2κλινο και 80 κι 90 το μονόκλινο! Σήμερα, οι τιμές τους είναι τέτοιες…, τόσο μικρές δηλ….· όμως είναι «αργά, πολύ αργά για δάκρυα Στέλλα»… Ας καταλάβουν, όλοι, ότι σε μία μικρή πόλη, όπως η Τρίπολη, δεν κοιτάζουμε μόνο να βάζουμε χρήματα στην τσέπη μας αλλά έχουμε και υποχρεώσεις, ηθικές και υλικές…
Και κάτι άλλο…· πού ήταν οι πρώην και τέως Νομαρχιακοί, Δημοτικοί και Περιφερειακοί σύμβουλοι; οι Γραμματείς; θα μου ‘πεις, τι ψάχνεις…· πλην εξαιρέσεων…, όλοι οι υπόλοιποι παριστάνουν -δι’ ευνοήτους λόγους…- τους κουλτουριάρηδες όταν είναι στην εξουσία…· τότε κόβονται και…· μετά “μην τον είδατε και μην τον απαντήσατε…”… Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως η κουλτούρα, δεν αποκτιέται ούτε στα 30, ούτε στα 40, ούτε στα 50…· αν δεν το ‘χεις μέσα σου από μικρό παιδί…
Το ίδιο και οι τέως και πρώην βουλευτές… Οταν πλησίαζαν οι εκλογές και ήθελαν ν’ αυτοπροβληθούν παρίσταναν, κι αυτοί, τους κουλτουριάρηδες κι έλεγαν “παχιά” λόγια… σε κάθε Σύλλογο, σε κάθε Σωματείο… κι έτρεχαν στις εκδηλώσεις τους, δήθεν…· τώρα, κι αυτοί, κάθονται στις συντάξεις τους… και “μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε…”…· γι’ αυτό, φίλε Δημητράκη, “έχεις νύχια, ξύσου…”…
(71)