… Αλλά εάν ήμουν Δήμαρχος, αγαπητέ μου, Δημήτριε, μετά από αυτό, το τσουνάμι, με τους πρόσφυγες, εξ’ ανατολών, που έχει πλήξει την Ελλάδα και που θυμίζει Κατοχή με τη συλλογή ρούχων και τροφών… και που ανταποκρίθηκε και ανταποκρίνεται όλη η Ελλάδα, και μπράβο μας, -ένα μπράβο που μοιράζεται και η Εκκλησία μας-, αν ήμουνα Δήμαρχος, λοιπόν, Δημητράκη, γιατί, άραγε, δεν θα ‘φτιαχνα, ως Δήμος, μια τέτοια Επιτροπή ήτοι «Φιλανθρωπική Επιτροπή Τριπόλεως» -Φ.Ε.Τ.- που να λειτουργούσε, για την Τριπολιτσά και τους Μαντίνειους, σε μόνιμη βάση; θα μου πεις, μα…
Όχι μα και ξεμά, Δήμαρχε…· εννοώ, Επιτροπή που θα δραστηριοποιείται επί καθημερινούς βάσεως, και που θα διευκολύνει κάθε κατατρεγμένο, οικονομικά και υλικά… αφού, πού ακούστηκε, την σήμερον ημέραν του 2016, να ψάχνουν άνθρωποι, στους δικούς μας κάδους, στους κάδους της Τρίπολης, για να βρούνε ένα κομμάτι πίτσα ή ψωμί μπερδεμένο με τα χαρτιά υγείας μας!
Δήμαρχε, δεν έχεις κάνει φτωχός και, πολύ περισσότερο, δεν είσαι φτωχός… Ρίξε, όμως, μια ματιά γύρω σου, ως Δήμαρχος, ως Άνθρωπος… Υπάρχει φτώχεια, υπάρχει αρρώστια, υπάρχει ανέχεια, υπάρχει αδυναμία…
Θα μπορούσαμε, να δημιουργήσουμε μια Επιτροπή που θα δραστηριοποιείτο στα πλαίσια του Δήμου… πέρα από κόμματα και παρατάξεις… πέρα από ψηφοθηρικούς λόγους… Θ’ αποτελείτο από Μέλη υπεράνω κάθε υποψίας ιδιοτελούς μορφής… Σκοπός της Επιτροπής θα ήταν, επί μόνιμης βάσης, να συγκεντρώνει είδη ένδυσης και υπόδησης, τρόφιμα και χρήματα… τα οποία θα διαθέτει σ’ εμφανείς κι αφανείς αναξιοπαθούντες συνδημότες μας, άτομα και οικογένειες… κι όχι, βέβαια, κατά θεατρινίστικο τρόπο –να βοηθάμε τους γέρους στο ΚΑΠΗ για να μας ψηφίζουν ούτε να δίνουμε ένα ζευγάρι παπούτσια σε καθεμιά στο Σύλλογο Κυριών… ώστε να μας ψηφίζουνε…
Δήμαρχε, μάθε, πως, εκτός των φανερών φτωχών που είναι οι παντός είδους επαίτες… υπάρχουνε και οι αφανείς… Αυτοί θέλουν βοήθεια, κυρίως, που δεν μπορούν να ζητιανέψουνε -από αξιοπρέπεια- οπότε «πεθαίνουνε στην ψάθα»!
Για όλους αυτούς, μπορεί να λειτουργεί, διακριτικά, μια Επιτροπή που να τους νοιάζεται… Να συγκεντρώνει, όπως προείπαμε, ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα και χρήματα… και να τους τα παρέχει…
Σ’ άλλους να τους πληρώνει το νοίκι, σ’ άλλους το φως, σ’ άλλους το νερό, σ’ άλλους το τηλέφωνο, σ’ άλλους το φροντιστήριο του παιδιού… Τότε και μ’ αυτό τον τρόπο στηρίζουμε τον συνδημότη μας!
Δημήτρη, αυτός είναι ένας από τους ρόλους του Δημάρχου… Καλά είναι τα πεζοδρόμια, καλή κι η δενδροφύτευση, καλά τα γεφύρια και οι ασφαλτοστρώσεις… όμως, ουδείς αναφέρθηκε ότι «πέθανε γιατί περπατούσε σε μη ασφαλτοστρωμένο δρόμο»!
Είναι οι λεγόμενες «κομψές» κινήσεις αυτές… οι οποίες και θα μετρήσουν, πολύ περισσότερο από καθετί άλλο, για ένα Δήμαρχο, όπως Εσύ!
Έρρωσο
(54)