Πέρασα, προχθές, από την οδό Ευριπίδου (Αθήνα) και θα ξαναπεράσω! Μου άρεσε, βρ’ αδερφέ, η μυρουδιά… κάτι ανάμεσα σε κανέλα και γαρίφαλο, αλάτι και παστουρμά, πιπέρι και φασκόμηλο… Όχι· εμείς, εδώ στην Τρίπολη, δεν είχαμε τέτοια μαγαζιά… Απλούστατα, κάποια μπακάλικα διέθεταν, όλ’ αυτά τα μπαχαροειδή, εν σμικρογραφία… Και τότε μου άρεσαν αυτές οι μυρουδιές· αυτά τ’ αρώματα…
Ήθελα, να μυρίζω μπακαλιάρο αλλά και κανέλα όταν άνοιγε ο Νικολαΐδης (Ζυγομαλάς) το τσίγκινο κουτί που τη φύλαγε α λα ως δίπλες τυλιγμένη, όχι τριμμένη… Σε όλ’ αυτά, μοναδικός προμηθευτής της Τριπολιτσάς, σε όλα τα μπαχαρικά, ήτανε ο συγγενής μου (Ροεινό), Απ. Κοτταρίνος -Πειραιά-, που είχε πάρει Τσαρμακλή (εισαγωγές Μπαχαρικών)… με παραγγελιοδόχο, για δεκαετίες τον…
Όχι· η Τρίπολη, δεν είχε παστουρμά… Σπάνια αυτό το είδος… Αντίθετα, είχε ξερό τσίρο (τους κρεμούσανε με σπάγκο από το ταβάνι οι μπακάληδες)! Ιδίως, όταν άνοιγε καινούργιο βαρέλι με σαρδέλες πήγαινα κι έπαιρνα μυρουδιά… κάτι μεταξύ αλατιού και ώριμης σαρδέλας (ανεπανάληπτες μυρωδιές αυτές)!
Πάντως, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα ξαναπεράσω από την Ευριπίδου…
(62)