Πλην απειροελάχιστων περιπτώσεων, τόσο στη Βουλή, όσο και στα, κατά τόπους, Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια -παλιότερα, στα Νομαρχιακά- απ’ όλα αυτά μάς λείπουν, οι «Διανοούμενοι»… οι «Πνευματικοί» άνθρωποι… Δυστυχώς, αυτοί όλοι «αυτοκαταργήθηκαν» και όχι μόνο… με τα σαθρά, απ’ άποψη πολιτικής, τελευταία 30 χρόνια… τα χρόνια, που, μας έφεραν εδώ που μας έφεραν… τα χρόνια της μίζας και της διαπλοκής, της γκλαμουριάς και της συμμορίας…
Υπήρχε, παλιά, στη Βουλή ένας Παπανδρέου, ένας Κανελλόπουλος, ένας Τσάτσος… σήμερα τι; Υπήρχε, παλιά στο Δημοτικό Συμβούλιο Τρίπολης ένας Νίκος Δεληβοριάς… σήμερα τι;
Κατά καιρούς, από τον Δήμο Τρίπολης πέρασαν λίγοι, αλλ’ «επιφανείς»… καθότι πολιτικοποιημένοι μεν, ακομμάτιστοι δε… άνθρωποι ανιδιοτελείς που έβαζαν, μπροστά, το κοινό συμφέρον, το συμφέρον των πολλών και της πόλης! Γνώριζαν να μιλάνε, να συμπεριφέρονται, είχαν γνώμη και άποψη, αισθητική… ενώ, σήμερα…
Τα τελευταία 30 χρόνια όλα τα καλά τα πήρε σβάρνα ο Συνδικαλισμός και ο σκληρός Κομματισμός! Έτσι και δεν ανήκες σε Κλαδικές ήσουνα προγραμμένος! Προγραμμένος να μην διορίζεσαι, να μην μετατίθεσαι, να μην προβιβάζεσαι, να μην ανέρχεσαι σε κλιμάκια… Έτσι και δεν ανήκες στο Κόμμα και, ιδιαίτερα, στον Βουλευτή ή τον Υπουργό… ήσουνα, όπως είπαμε, προγραμμένος… και, επί μόνιμης βάσης, παράπαιες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οδηγούμενος στο πυρ το εξώτερον…!
Αυτές ήταν και οι αιτίες, που, όπως λέει και το Ευαγγέλιο… ήταν αδιανόητο ν’ ανεβείς χωρίς την “άνωθεν” κάλυψη…• «η καμήλα μπορούσε να περάσει από το πισινό της βελόνας ενώ εσύ χωρίς μπάρμπα στην κορώνη…»… Διορίστηκαν, διορίστηκαν, διορίστηκαν… από κουνιάδες και συμπεθέρες των Κομματικών μέχρι σύζυγοι, ανίψια και ξαδέρφια των Συνδικαλιστών… Φαγώθηκαν πακτωλοί χρημάτων… που μας έφεραν, εδώ, που μας έφεραν…!
Μέσα σ’ όλα αυτά, τι ρόλο μπορούσαν να έχουν οι διανοούμενοι και οι πνευματικοί άνθρωποι…• αλλά και να ήθελαν να μπούνε σ’ ένα Δημοτικό ή Νομαρχιακό ή Περιφερειακό Συμβούλιο, σε μια Βουλή… πώς και με τι τρόπο… ποιος θα τους ψήφιζε!
Αυτοί είναι και οι λόγοι που μαδήσαμε από διανοούμενους και πνευματικούς ταγούς…! Και πού είσαι ακόμη που φεύγουνε, κατά 100άδες και 1000άδες τα καθαρά μυαλά για το εξωτερικό…! Τι θ’ απογίνουμε εμείς οι άλλοι…
(528)