Tο Πανηγύρι της Τεγέας ή το Πανηγύρι της Επισκοπής… που θα γιορτάσουμε σύντομα… -ποτέ, δε λέγαμε «Παναγία η Επισκοπιανή», που, πάνε μερικοί να… δίκην «Παναγίας της Τριπολιτσιώτισσας» ή “Παναγίας της Γκορτσουλιώτισσας”… ούτ’ αυτό το λέγαμε…-, το Πανηγύρι της Τεγέας, λοιπόν, γινότανε, βασικά, στον ίδιο χώρο… και, λέμε, βασικά, διότι, σήμερα, η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει συρματοκλείσει ένα μέρος του…· γινόταν στον ίδιο χώρο με τις, κάθε φορά κι εποχή, συνθήκες πολιτισμού, επιστήμης, συρμού, οικονομίας, πολιτικής, αυτοδιοίκησης…· όπως π.χ. δεν υπήρχε ηλεκτρικό φως… οπότε τον λόγο είχαν τα σπαρματσέτα και τα λυχνάρια… ή δεν υπήρχαν μεταλλικά στέγαστρα οπότε οι τέντες σκέπαζαν…
Σήμερα, π.χ. δεν υφίσταται αλογοπανήγυρο… στο Πανηγύρι της Τεγέας· στη θέση του, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μπήκε το Επιμελητήριο με τρακτέρ, αυτοκίνητα… Δε βλέπεις, σήμερα, κατάχαμα, τα είδη μαναβικής (καρπούζια, πεπόνια, σταφύλια…) ενώ δεσπόζει η Έκθεση… Λαβαίνει χώρα, σήμερα, το κομμάτι των Πολιτιστικών εκδηλώσεων, που δε συναντούσες τότε ούτε κατά διάνοια, όπως σκουντουφλάς, σήμερα, πάνω σε «όλες τις φυλές του Ισραήλ»… μαύροι, Κινέζοι, Βούλγαροι… ενώ, τότε, μόνο οι γηγενείς με τους τσαμπάσηδες και τους γύφτους…!
Σήμερα, δεν πουλάνε κουβέρτες… όμως, πουλάνε ρολόγια, CD, κοσμήματα, ηλεκτρικές μικροσυσκευές… Το βασικό: τότε πηγαινορχόμαστε, Τρίπολη-Τεγέα, με τα λεωφορεία… εκείνα τα λιλιπούτεια… που ‘φευγαν από το ΚΤΕΛ της Τεγέας που ήταν, διαγώνια, στου Λάκη το ζαχαροπλαστείο… με τα οποία λεωφορεία, αμάθητοι από ταξίδια, ζαλιζόμασταν και κάναμε εμετό…!
Γουρνοπούλες γευόσουνα, και τότε και σήμερα, τότε ασκέπαστες να γεμίζουν σκόνη… μιας και οι ενδιάμεσοι δρόμοι στερούνταν ασφάλτου ενώ, σήμερα, καλύπτονται με διαφανές πλαστικό ή γυαλί… Τότε, ανέβαιναν στο σανιδένιο πάλκο, από το Ζαγοραίο και την Μπέλου μέχρι τον Περπινιάδη και τον Γκολέμη! Σήμερα, ας είν’ καλά τα «μασίνια»… Τότε, έρχονταν να ειδωθούνε…· δηλ. οι συμπεθεριάστες έσμιγαν το μελλοντικό αντρόγυνο… να ειδωθεί… σε καμιά παράγκα… η νύφη από το Μπεντένι, ο γαμπρός απ’ το Καπαρέλι… τα λεγόμενα “συγκέσια”… Όχι· σήμερα, δεν υπάρχουν τσαμπάσηδες… μελαμψοί, με τα μαύρα κοστούμια και γελέκα τους, τα μουστάκια και τα μαύρα «σομπρέρο», τις μπότες με τα σπιρούνια και το καμτσίκι στο χέρι…! Και δεν υπάρχουνε τσαμπάσηδες γιατί δεν υπάρχουνε άλογα, γαϊδουρομούλαρα… αλλ’ ούτε και χοιρινά, κουνέλια… Τώρα, πας στο Πανηγύρι και δε σκονίζεται το παπούτσι σου… ενώ, τότε, ζύμωνες τον μπουχό και “βάρα” μην είχε βρέξει… οπότε η λάσπη σ’ έφτανε μέχρι το γόνατο! Σήμερα, υπάρχει καθαριότητα! Τότε, τότε, τότε αστ’ τα να πάνε… αφού κατουράγανε και… οπουδήποτε…
Η άλλη πήγαινε στο Πανηγύρι να πάρει την προίκα της! Σήμερα, προίκες δεν δίνονται… Η θεια-Σταυρούλα έψαχε για γκαζιέρα, τότε… Σήμερα, αν ήταν στη ζωή, δεν θα ‘ψαχνε γιατί δεν θα τη χρειαζότανε… Εκεί, που, υπάρχει ταύτιση, είναι το από συνήθεια, «να πάμε στο Πανηγύρι»… Κατεβαίνει ο Μαντίνειος ή, και ο Αρκάς, από την Αθήνα, για «να πάρει μυρωδιά» απ’ το Πανηγύρι! Πολύ περισσότερο, ο Τριπολιτσιώτης, έτσι, για ένα κερί… Η μακαρίτισσα, η μάνα μου, εκείνα τα πρώτα, μεταπολεμικά χρόνια, έπαιρνε κουβέρτες· μάζευε, ολοχρονίς, σ’ ένα κουμπαρά, πενταροδεκάρες κι έπαιρνε κουβέρτες… για ν’ αντικαταστήσει τα σαΐσματα και τις μπαντανίες… Τα τελευταία χρόνια είχε καθιερώσει κι έπαιρνε βρακιά και μαχαίρια… λες και χαθήκανε από την Τρίπολη… Τότε, τα γύρω χωράφια, χρησιμοποιούνταν για να «ρεμιζάρουν» τα ζώα… Σήμερα, είναι πάρκινγκ αυτοκινήτων μετ’ αποδείξεως…! Είναι πάρκινγκ για χιλιάδες αυτοκίνητα! Θα μου ‘πεις, τότε ήταν τότε, και σήμερα είναι σήμερα… Λάθος: αδεκαρίλα τότε, αδεκαρίλα και σήμερα…· αυτό ‘θελες να ‘πεις… Ρε, πώς ξαναγυρίζουνε τα χρόνια… ποιος το περίμενε… Πάντα, όμως, όταν υπήρχε φτώχεια το Πανηγύρι ήτανε κραταιό… Για… να δούμε, φέτος· θα επαληθευτεί;
Και κάτι άλλο: Σήμερα τσακώνεται ο Τεγεατικός Σύνδεσμος με τον Δήμο Τρίπολης ποιος θα οργανώσει το Πανηγύρι της Τεγέας! Τότε, ο Τ.Σ. ήτανε “μονοκράτορας”!
(167)