“Έκδοση εκτός εμπορίου” χαρακτηρίζει το νέο πόνημά του, με τίτλο “Στον καιρό της ανέχειας”, ο της “Αυγής” και εκ Δολιανών Κυνουρίας, Κώστας Βούλγαρης· και, ευτυχώς, που, το υποσημειώνει, έτσι, διότι εάν ήταν “εντός εμπορίου”, φίλε, Κώστα, θα σου έλεγα “ φέξε μου γιατί γλίστρησα” -από την οικονομική πλευρά…. Θα μου ‘πεις “γράφει για λίγους”· και η Τέχνη, δυστυχώς ή ευτυχώς, για λίγους είναι…· και ο λόγος, που, γράφει για λίγους; μα, ποιος άλλος, από το αστείρευτο υπερκαθαρευουσιάνικο γλωσσάρι και το δύσκολο των νοημάτων του. Η γλώσσα του Κ.Β., είναι μία γλώσσα, την οποία, καταλαβαίνουν, κάποιοι, μετρούμενοι στα δάχτυλα των δύο παλαμών και, που, γράφουν… της μιας παλάμης· έτσι είναι, και, ουδόλως υπερβάλλω… Το ίδιο -με λίγο παραπάνω- όσον αφορά τα νοήματα· βλέπεις, η μπουρζουαζία των τελευταίων δεκαετιών, μας ισοπέδωσε και μας έμαθε, όχι να κοπιάζουμε ούτε προβληματιζόμαστε, αλλά, όπως τα χρήματα, όλα να τα αποκτούμε με ευκολία· αδαπάνως, όσον αφορά το πνεύμα και το σώμα…

Η αλήθεια είναι, ότι πολλοί, πάμπολλοι παρασταίνουν τους Λογοτέχνες κρύβοντας την αμάθεια και αγραμματοσύνη τους, δήθεν, με το “λογοτεχνική αδεία”…. Πώς να το κάνουμε· ο Βούλγαρης ξέρει γράμματα· πολλά και καλά γράμματα· γράμματα, που, διδάχτηκε στο σχολειό, από καλούς καθηγητές και, που, ο ίδιος “έβαλε κ…” και τα έμαθε· διότι, “κακά τα ψέματα”, τα γράμματα, τότε, μαθαίνονται· στο Γυμνάσιο…. Και το αποδεικνύει σε κάθε του βιβλίο, ο γλωσσοπλάστης και γλωσσοπλόκος, Κ.Β., που, κάθε φορά, είναι, ένα βιβλίο = ένα λεξικό! κεντάει,ο άνθρωπος· πώς να το κάνουμε…· είναι ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ καθ’ όλη την κυριολεξία! Λογοτέχνης με τα όλα του….

“Ερημόλαλες ιστορίες και εξουσίες” είναι ο υπότιτλος στο 90φυλλο, λιτό βιβλιαράκι, από τις εκδόσεις “Βιβλιόραμα”, που, ο Κώστας, αφιερώνει: α) στον Ιταλό καθηγητή, φιλόλογο-ιστορικό, Λουτσιάνο Κάνφορα, β) στον διανοούμενο καθηγητή φιλοσοφίας -και όχι μόνο-, Στέφανο Ροζάνη, και γ) στην Τζίνα Πολίτη, καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας και συγγραφέα….
Όπως είχαμε προβλέψει, και “πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις”, σε πολύ λίγο χρόνο, ο Κ.Β., μετά από το “Αυθάδεια λαγνεύουσα” παρουσιάζει το “Στον καιρό της ανέχειας”, ένα πόνημα, αρκετά, σύγχρονο….· το οποίο και μου το ταχυδρόμησε, προ μηνός· και του οποίου, την ανάγνωση, όλο και ανέβαλλα· ο λόγος; μα, τον είπα: το γλωσσάρι· και όχι, μόνο, αυτό, αλλά και η νηφαλιότητα, που, πρέπει να διαθέτεις, για να εισχωρήσεις στα υψηλά μεν, δυσνόητα δε, νοήματα, που, το ένα μετά το άλλο, παραθέτει, ο Κώστας…. Προχθές, όμως, δεν πήγαινε άλλο, ανασκουμπώθηκα, πήρα τη σκάλα και ανήλθα στο ρετιρέ της βιβλιοθήκης μου, και άρχισα να κατεβάζω, το ένα λεξικό μετά το άλλο, γραμματικές ξεχασμένες, αραχνιασμένα ανώμαλα ρήματα, συντακτικά, εγκυκλοπαίδειες…, όλα κουρνιασμένα, εδώ και δεκαετίες στα “ψηλά στρώματα”· -ευτυχώς, Κωστάκη, που, δεν είμαι αλεργικός στη σκόνη…. Περιττό, να ‘πω, ότι στη συνέχεια μπανιαρίστηκα, με την ανάγνωση ν’ αρχίζει την άλλη μέρα, το πρωί· μια ανάγνωση, που, κράτησε διήμερο(!) αφού, για την κάθε λέξη, για την κάθε φράση, έπρεπε να γίνει αντιπαραβολή -το διαδίκτυο αδυνατεί να παρακολουθήσει τον Βούλγαρη….

Θα μου ‘πεις, ο Κ.Β. είναι Μαθουσάλας; δεν ξέρει να γράψει στη σημερινή καθομιλουμένη; μωρέ, ξέρει και παραξέρει, κάτι που το δείχνει στις τελευταίες σελίδες του, π.χ. αυτές, με τίτλο -άντε να τον αναλύσεις- “τοις εντετυχηκόσι”! Κάτι άλλοι τέτοιοι τίτλοι του είναι και “το Μεταχθές”, “το Προαύριο”, “ο Δημοκράτωρ”… ενώ, οι λέξεις “απορουχοσυνάκτες”, “βρωμομυξαρέα”, “ομφάκινο βάμμα”, “εισπηδούν”, “καλοιώνιστος”, “αρρενοφθόρος”, “εμπυροσκοπία”, “Τύβυ”, Περίτιος”, “εύρινος”, “ακρατοστομία”, “συνθεριστείς”… κι ένα σωρό τέτοιες άλλες ανεβάζουν, τον Κ.Β., στη δεκάδα των “ιν”, σήμερα, πεζογράφων μας και, ως τον μοναδικό, στο είδος της πλούσιας και πανάρχαιας υπέροχης γλώσσας μας, της υπερκαθαρεύουσας και αρχαΐζουσας, μια γλώσσα, που, οικειοποιείται, πλέον, ο Κ.Β., και με την οποία, γλώσσα, παίζει ξεφουρνίζοντας αριστουργηματικές φράσεις, που, τον καθιερώνουν και τον σφραγίζουν….
Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ότι, δήθεν, ο Κ.Β. είναι γλωσσαμύντορας -θα είναι λάθος να θεωρήσουμε κάτι τέτοιο-, είναι καλύτερο να δεχτούμε, ότι στις παραγράφους των αναγνωσμάτων του Κ.Β., διακρίνεις “Ελυτικές” και “Καβαφικές” ροπές· δηλαδή στην αρχαϊκή ή την εκκλησιαστική γλώσσα όλο και ρίχνει κάποια λέξη της δημοτικής, που, όμως, απορροφιέται χωρίς κραδασμούς και το αντίθετο· αυτή, άλλωστε, είναι η γλώσσα του Κ.Β.

Όχι, δεν πειραματιζόμαστε, εδώ, για να παρουσιάσουμε τα νοήματα του περιεχομένου, τα οποία, και χώρο θέλουν, αλλά και δεν το διακινδυνεύουμε…· όμως, το συνιστούμε, αυτό το βιβλίο, σε όσους βαρέθηκαν να διαβάζουν τα ίδια και τα ίδια….· το συνιστούμε, απερίφραστα, ως κάτι το διαφορετικό και μοναδικό….

Όσο για σένα, Κώστα, κάνουμε και άλλη πρόβλεψη, ότι, το επόμενο θα το κυκλοφορήσεις -θα είναι το “Βαλς”;- “εντός εμπορίου”, με το ξεψύχισμα του ’17…. Και σ’ αυτό, λοιπόν, “και σε άλλα με υγείες”….

Όσο για τα Δολιανά, προχθές, ήταν μια μαγεία! Το δάσος, αχ αυτό το δάσος· τι κρίμα, να μην είμαι ζωγράφος και με πινελιές ν’ αποτυπώσω σε καμβά τις φωλιασμένες κοκκινοσκεπές, τα εκκλησάκια…· τι ηρεμία, τι σιωπή· έκλεισα τα μάτια μου και απόλαυσα τη φύση, τα κελαδήσματα και τα ζουζουνίσματα…!

Ν.Γ. (16-6-17)

(75)