Κυριακή πρωί. Έχει σχολάσει ο Άγιος Βασίλειος και οδεύω, προς τον καφενέ, μασουλώντας το αντίδωρο… Είναι από τις λίγες φορές, που, η Κεντρική πλ. είναι ήσυχη από θορύβους… αφού ούτε κόσμος, ούτε αυτοκίνητα… Κι όμως, αυτή την πρωτοφανή γαλήνη, για την πλατεία, έρχεται ν’ ανταριάσει ένας μονότονος θόρυβος, από μακριά, που, όσο πλησιάζει γίνεται όλο και πιο έντονος: «γκαπ γκουπ / γκάπα γκούπα γκουπ…»! Γυρίζω. Είναι η γειτόνισσά μου, η Μαιρούλα, ένα χαριτωμένο πλάσμα…
– Καλημέρα κ. Νίκο.
– Καλημέρα Μαιρούλα.
Και, η Μαιρούλα συνεχίζει τον δρόμο της ενώ το «γκαπ γκουπ / γκάπα γκούπα γκουπ…» συνεχίζει, και αυτό, σύμφωνα με το βάδισμα της Μαιρούλας… και χάνεται ο θόρυβος μαζί με τη Μαιρούλα, στο στενάκι του ΙΚΑ…
Όχι, δεν κάνατε λάθος· ο θόρυβος προερχόταν από τις μπότες της Μαιρούλας και, πιο συγκεκριμένα, από τα τακούνια της Μαιρούλας…!
Και να ‘τανε μόνο η Μαιρούλα, που, με τα τακούνια της ξεσηκώνει τον δρόμο ή την πλατεία… όπου περνάει… ακόμη και το γραφείο όπου δουλεύει ή την καφετέρια όπου πηγαίνει… κομμάτια να γίνει… αμ δε…
Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, είναι όλο και πιο λίγες οι γυναίκες εκείνες που περνούν, δίπλα σου, αθόρυβα… από εκείνες που, περνώντας πλάι σου, κάνουν σαματά…· έναν σαματά, που, δολοφονεί το «σαβουάρ βιβρ»… αλλά και που κονιορτοποιεί την μπότα των ναζί!
Και είναι πάρα πολλές, σήμερα, οι γυναίκες, που με το θόρυβο που κάνουν οι μπότες τους ή οι γόβες τους προκαλούν με «Χιτλερικό» βάδισμα…· κι είναι, πολλές διότι, σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται και οι αλλοδαπές, οι οποίες, δικαιολογημένα… αφού, ούτε τους δίδαξε κανείς πιο το πρέπον και σωστό βάδισμα, ούτε διάβασαν ποτέ «σαβουάρ βιβρ» αλλά και δεν έχουν και χρήματα γι’ ανανέωση παπουτσιών ή… ή…
Ακριβώς, υπάρχουν και τσαγκαρικάκια… την σήμερον ημέραν, όπως υπήρχαν και παλιά, που, αλλάζουν τακουνάκια…! Αλλάζουν τακουνάκια, και βάζουν καινούργια πετσάκια, ενώ, στρώνουν και το δέρμα, πέριξ τους, το οποίο, όταν χαλούν τα τακούνια, τρώγεται και αυτό… και είναι μια αηδία!
Ας προσέχουν, οι γυναίκες, και ας μη χάνουν τη λεπτότητά τους από κάτι τέτοια… Άλλο πόλη και άλλο χωριό… Πρέπει να περπατούν και να είναι αθόρυβες, συκάτες, γεμάτες θηλυκότητα… κι όχι «περνάει ο στρατός / της Ελλάδας φρουρός / γκάπα γκούπα γκουπ…»…
Παλιά, τα υποδηματοποιεία, πουλώντας ένα ζευγάρι γόβες… παρείχαν και τεχνική υποστήριξη…· δηλαδή, έτσι και χαλούσαν τα τακούνια, μετά δυο τρεις πέντε μήνες, τα πήγαινε η κυρία στο υποδηματοποιείο που τ’ αγόρασε και, δωρεάν, της άλλαζαν τα τακούνια… με τσαγκάρη που είχαν μέσα στο κατάστημα… θυμήσου Χαραλά, Γκλίνο, Κατσαρό…· σήμερα… σήμερα, όπως είπαμε, τα πηγαίνεις στον τσαγκάρη και…
Όπως και, δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί, μια γυναίκα, με λασπωμένα κι άβαφα παπούτσια… Επέστρεψες στο σπίτι, με βρεγμένα ή λασπωμένα παπούτσια; μ’ ένα πανί τα σκουπίζεις και αφού στεγνώσουν, κάποια άλλη στιγμή, τα βάφεις…
Όπως και το βάδισμα, πρέπει να «διδάσκεται», από μόνη της η κάθε γυναίκα, στο σπίτι… Μπορεί να φορούν παντελόνια, σήμερα, οι γυναίκες… όμως, άλλο το αντρικό βάδισμα κι άλλο το γυναικείο… Θυμηθείτε τη Βουγιουκλάκη στο κινηματογραφικό έργο… με τα βιβλία στο κεφάλι…
Έτσι Μαιρούλα; Με σύγχυσες, πάλι, Μαιρούλα…· διάβασέ με και συμμορφώσου…
Ν.Γ.
(310)