Δεν λέμε, ότι, δεν συμβαίνει ή δεν έχει συμβεί και σε άλλες πόλεις… Όμως, εκεί υπάρχουν “τσακάλια” Δημοτικοί Άρχοντες που, με κινήσεις–ελιγμούς, διορθώνουν την κατάσταση (βλέπε Αθήνα, βλέπε Νάουσα, βλέπε Θεσσαλονίκη, Ξάνθη…). Εδώ, οι αδιάφοροι Δημοτικοί Άρχοντες του τελευταίου μισού αιώνα, διαμόρφωσαν μια κάκιστη κατάσταση την οποία σιγοντάρισαν, άθελά τους, και οι “αδιάφοροι” καταστηματάρχες κι επιχειρηματίες διότι “το παιδί, αν δεν κλάψει, δεν πίνει γάλα”… κι εννοούμε, ότι, αφού δεν φωνάζουν οι ενδιαφερόμενοι, και δεν παραπονούνται και δεν διαμαρτύρονται για την εγκατάλειψη… αν αυτοί, λοιπόν, που θίγονται τα συμφέροντά τους, δεν απαιτούν, ποιον περιμένουν να τους δώσει σημασία; Ευτυχώς, που, τα τελευταία χρόνια, έφυγαν οι παλιοί επιχειρηματίες, και οι νέοι, που αποτελούν το μέλλον και τη διάδοχη κατάσταση, αναδεύονται και προσπαθούν να δημιουργήσουν αιχμή πιέσεως που θ‘ ανατρέψει και θα τρικυμιάσει τα λινάζοντα ύδατα… αν και η σημερινή άθλια οικονομική κατάσταση δεν συνηγορεί για πολλά πολλά…
Δυστυχώς, δημιουργήσαμε μία “Πόλη Δύο Ταχυτήτων”! Και η ειρωνία είναι, ότι, κι εμείς των Μ.Μ.Ε. –εν αγνοία μας, όχι– καλλιεργούμε αυτό το κλίμα, της εγκατάλειψης και της ερήμωσης όταν, όταν θα έπρεπε, να προβαίνουμε, σε τακτά χρονικά διαστήματα, σε υπομνήσεις αλλά και προτάσεις πάνω σε διορθωτικές κινήσεις για επανόρθωση και αποκατάσταση… Τι εννούμε:
Ακολουθώντας την οδό, από πλ. Ανεξαρτησίας μέχρι πλ. Κολοκοτρώνη (καλύτερα μέχρι Λαγοπάτη), διαχωρίζουμε την εμπορική πόλη της Τρίπολης σε δύο…· έτσι δεν είναι; Ας συγκρίνουμε αυτά τα δύο, το βόρειο και το αντίστιχο νότιο, και ας αποφανθούμε… Είναι ίσια απ’ άποψη εμπορική και κτιριακή; είναι πασιφανές, το “όχι”. Το νότιο τμήμα, έναντι του βορείου, χωλαίνει· χωλαίνει ως προς την ποιότητα και ποσότητα καταστημάτων και, γενικά, επιχειρήσεων, κτιρίων, πράσινου, κινήσεως, πρεστίζ γενικά…
Παλιότερα, και μέχρι το ’70, η οδός Ταξιαρχών, η άγουσα από τη νότια πλευρά του Παναρκαδικού Νοσοκομείου μέχρι τον Άγιο Δημήτριο και αυτή της Φιλλελήνων, έσφιζαν από ζωή! Το ίδιο και η Παλλαντίου, η Βασ. Όλγας (Γρ. Λαμπράκη), η Λαγοπάτη και, βέβαια, η Ουάσιγκτον και η Πάνω Αγορά, τα Ταμπάκικα, η Υψούντος, η Β. Δεκάζου, έσφιζαν από ζωή, από εμπορική κίνηση, από δύναμη, από…, από…
Σήμερα, όλο τούτο το νότιο κομάτι, αποτελεί “πόλη, με ποδοσφαιρική ομάδα Β‘ κατηγορίας”! Κι όμως, είναι ένα πολύ μεγάλο τμήμα που εφάπτεται της Κεντρικής πλ. και της Κολοκοτρώνη –η Ανεξαρτησίας υστερεί– και που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το βόρειο τμήμα το οποίο, βέβαια, προίκα έχει την πλ. Άρεως αλλά και το αναπεπταμένο έδαφος για εξάπλωση της Πόλης… Μάλιστα, μετά και από την κατάργηση της “Αγοράς της Παρασκευής” στο Πάνω παζάρι, έχουμε μια “μόρτο” εμπορική περιοχή η οποία όσο προχωράει ο χρόνος, όλο και συρρικνώνεται και αποθνήσκει! Θα μου πεις, γιατί το λες αυτό, όταν υπάρχουν τα “Μυστριώτεια”, το Μουσικό Γυμνάσιο, το ίδιο το Παζάρι…
Εκείνο, που, εμείς προτείνουμε, διορθωτικά, και μέχρι ν’ ακουστεί και η άποψη τής, εν υπνώσει, κίνησης των “νοτίων” νέων, σε ηλικία, επιχειρηματιών της “φθίνουσας ζώνης”, είναι:
Πεζοδρόμηση της Ουάσινγκτον! Ουδείς, πλέον, δύναται να σταματήσει και να παρκάρει το αυτοκίνητό του, για να ψωνίσει… Τουναντίον, αν πεζοδρομηθεί η οδός και φυτευθούν ποώδη φυτά, με παρτέρια, φωτιστικά, νερά, καθιστικά… ο δρόμος θα πάρει μια άλλη μορφή· θα γίνει περιπατητικός οπότε εύκολα κανείς θα επισκέπτεται βιτρίνες και καταστήματα, θα βελτιωθεί αισθητά και θα λάμψει το πρόσωπο των καταστηματαρχών! Διότι –κακά τα ψέματα– δεν έφεξε μόνο για το βόρειο κομάτι της Πόλης!
Αναμόρφωση της πλ. Βαλτετσίου! Πρόκειται για το κλασικό Παζάρι της Πόλης που μετράει κοντά 200 χρόνια ζωής! Η πλ. Βαλτετσίου, το Σάββατο –εμείς θα λέγαμε και την Παρασκευή το απόγευμα– θα λειτουργεί ως Παζάρι· τις υπόλοιπες μέρες θα είναι μία σύγχρονη πλατεία. Το δάπεδο και τα περίπτερα-πέργκολες έγιναν· για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα πρέπει να συμπληρωθεί με παραδοσιακά φωτιστικά και δέντρα αλλά και με φύτευση πλατανιών επί της πλατείας… Εδώ, από πλευράς Δημαρχίας, δίνεται ως “μπόνους” το νερό, τα λοιπά δημοτικά τέλη… στους καινούργιους πάντα μαγαζάτορες… ώστε, περιφερειακά, να εγκατασταθούν μεζεδοπωλεία, ουζερί, … ενώ, τόσο στην Ουάσινγκτον όσο και επί της πλατείας Βαλτετσίου, πριμοδοτούμε παραδοσιακές επιχειρήσεις… Από το Πάσχα και μετά, εδώ, στην πλ. Βαλτετσίου, στήνεται λυόμενο αμφιθέατρο για θερινές παραστάσεις!
Ωραίος δρόμος μπορεί να γίνει, αν πεζοδρομηθεί, η Ταξιαρχών (από το ύψος της 25ης Μαρτίου) και μέχρι την πλ. Αγίου Δημητρίου (φυτά δεξιά κι αριστερά, παρτέρια, φωτιστικά…).
Καταπληκτικό κομμάτι θα είναι η πλ. Αγίου Δημητρίου, με το Ναό στο κέντρο φωτισμένο με σκιές και πέριξ πράσινο, φώτα, καθιστικά… ενώ πρέπει να φυτευθούν δέντρα επί των, εκατέρωθεν, σημερινών πεζοδρομίων της!
Ας φαντασθούμε, μ‘ εκατέρωθεν δέντρα, την οδό Ταξιαρχών από το ύψος του Παναρκαδικού Νοσοκομείου μέχρι την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου· μαγεία δεν θα είναι; Το ίδιο και για τη Μεταμορφώσεως αλλά και τη Λαγοπάτη, την Παλλαντίου…
Φεύγοντας “τα Τσαγκαράδικα” από τη Φιλελλήνων και τα εργοστάσια Γαργαλιώνη και Καψιμαλάκου από την Υψούντος και τη Φωτάκου, αλλά και του Ψυχάρη, το ξυλάδικο, η διακοπή της Καταβρεχτήρας, του Μάμαλη το εργοστάσιο, η Βιοτεχνική Σχολή και η Μηχανική καλλιέργεια, το Τρένο…, αυτή η μεγάλη περιοχή υποβαθμίστηκε…!
Το τρίπτυχο “Μουσείο – Ευαγγελίστρια – Αγιο–Νικόλας” πρέπει ν‘ αναδειχθεί και να ενισχυθεί, κυρίως με το Μουσείο, διότι, ενώ έχουμε ένα από τα πιο καλά Μουσεία στον Ελληνικό χώρο, το έχει φάει η μαρμάγκα!
Μια σημαντική κίνηση βελτιώσεως είναι το ξαναζωντάνεμα του Αλογοπανήγυρου! Ναι· μην το γελάτε… Μ‘ ευθύνη της ενορίας Αγίου Τρύφωνα, του Συλλόγου των Προσφύγων και των Επιχειρηματιών του Παζαριού, δύναται να ξαναζωντανέψει το εβδομαδιαίο Πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος “ανά τας ρύμας και τας οδούς” του υψώματος και, βέβαια, όχι με άλογα…!
Ξεχασμένο κομάτι, απ’ άποψη ιστορίας και θέσεως, που, όμως μπορεί να επανακάμψει, είναι η πλ. Βυρσοδεψείων, τα θρυλλικά “Ταμπάκικα”! Με το συντριβάνι στο κέντρο και το “Μουσείο του Βυρσοδέψη” δύναται, η περιοχή, ν‘ αναγεννηθεί όπως παλιά!
Οι δευτερεύουσες οδοί: Κοραή, Καρακάλου, Κακλαμάνου, Αγίου Νικολάου (7 δρόμοι), Αταλάντης, Λαγοπάτη, Αύγης, Πελοπίδα… μπορεί να παίξουν σημαντικότατο ρόλο αν προσεχθούν κι εξελιχθούν…
Περαίνοντας, πρέπει να πούμε, ότι, δεν είμαστε οι ειδικοί… όμως, μπορεί η Δημαρχία, με καλή θέληση, ν‘ αναθέσει και να γίνει μία Μελέτη λαμβάνοντας υπόψη τη σημερινή και παλιότερη κατάσταση, την ιστορία των οδών… ώστε, οι Κάτοικοι και οι Επαγγελματίες της νότιας πόλης να μη νιώθουν “Βήτα κατηγορίας”.
Γ.Φ.
(84)