“Όνειρο θερινής νυκτός” αυτό που θα πούμε… αλλά έτσι… το λέμε… αφού “δεν είχαμε τι να γράψουμε…”: Ας φαντασθούμε την πλ. Άρεως, λίμνη! Ναι· δεν χρειαζότανε πια να εκδράμουμε, κατακαλόκαιρα, στ’ Άστρος και Καλαμάτα, σε Κυβέρι και Λουτράκι… Θα υπήρχε ο πέριξ χώρος, πεζόδρομος με ξαπλώστρες ν’ αναπαύουμε και να ηλιοψήνουμε το κορμάκι μας…· όσο για τα πάρκα… θα πίναμε το νεσκαφεδάκι μας και το ουζάκι μας… Θα μου ‘πεις, πώς θα τη γεμίζαμε νερό… Θα ξεκινούσαμε από τους 20 πόντους βάθος και, προοδευτικά, θα φτάναμε, κατάκεντρα, στα 2 με 3 μέτρα… Θα έλειπε ο άμμος… δεν πειράζει…· θα ήτανε λίμνη-πισίνα αν και ο άμμος πόσο δύσκολο είναι να έλθει…
Αν δεν είναι όνειρο αυτό, τι θα είναι και ποιο θα είναι… αλλά, τώρα, με τη φτώχεια χρειάζονται και τα όνειρα… Θυμηθείτε τον Καραγκιόζη που ονειρευότανε, όλο ονειρευότανε ότι έκανε μπάνιο σε μια λίμνη με μακαρόνια! Αλλά κι εμείς, εκείνα τα χρόνια τής, τότε, ανέχειας, μήπως δεν ονειρευόμασταν “φούρνους με καρβέλια” όταν έκοβε λόρδα… Μπας κι ονειρευτούμε “φούρνους με καρβέλια”… μην το γελάτε… “φούρνους με μπομπότες”…
Σήμερα, δυστυχώς, η πλ. Άρεως επανέρχεται στα παλιά, που, η Μπασακιώτισσα για να τη διασχίσει τη νύχτα, ή περίμενε στον “Έσπερο” να φανεί κανάς γνωστός ή καμιά γνωστή, ώστε να ‘χει παρέα και να μη φοβάται, ή, αν την πέρναγε μόνη της, έτρεχε! Αυτό για τον χειμώνα… Όσο για το καλοκαίρι…
Το φετινό καλοκαίρι η Πλατεία μας θα κακοπεράσει… Με κλειστά κάποια καταστήματα της νότιας πλευράς… και με την πλ. Πετρινού να λειτουργεί, ως ανάχωμα…, δεν φαίνεται “φως στο τούνελ”… Πολύ περισσότερο τη χτυπάει η ανέχεια…· η ανέχεια, που, μας ταλανίζει κάπου μια 7ετία…! Και η δικτατορία στα εφτά χρόνια πέρασε… Μ’ αυτή την ανέχεια, τι μέλλει γενέσθαι, άγνωστο…
(133)