Tο είδα στη «Δημοκρατία» και μου άρεσε, πώς ο Αυστριακός Φριτς Μπλάουελ, έγινε «Φριτσέας» στη γραφική Μάνη, που, εδώ και 35 χρόνια, ήλθε και ρίζωσε, με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά τους (στον Πύργο Λεύκτρου) αναδεικνυόμενος σ’ έναν σπουδαίο Ελαιοπαραγωγό-Βιοκαλλιεργητή και Επιχειρηματία (1980) που, στην Εταιρεία του απασχολεί 35 άτομα ενώ, κατά τη συγκομιδή, φθάνει τους 500!

Εξάγει λάδι, ο Φριτσέας, αγνό, με τη βοήθεια, πάντα, των ντόπιων, κάτι που αναγνωρίζει! Εκεί ο …Φριτσέας, όπως τον αποκαλούν πλέον οι συντοπίτες του, που τον αισθάνονται «δικό τους», έστησε κυριολεκτικά από το μηδέν τη μεγαλύτερη -σήμερα– μονάδα παραγωγής,  εμφιάλωσης και εξαγωγής ελαιόλαδου στην περιοχή.

Η ιστορία ξεκινάει από το 1978, όταν ο νεαρός Φριτς από τη Βιένη αποφασίζει να αποδεχτεί την πρόσκληση φίλων του και επισκέπτεται τη γραφική Μάνη. Τότε έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με τους «αλλόκοτα γοητευτικούς Μανιάτες», το τουριστικά «υπανάπτυκτο» αγροτικό τοπίο και κυρίως τα λιόδεντρα. Εντυπωσιασμένος από τις εικόνες, τους ανθρώπους και τις εμπειρίες που έζησε εκεί, δυσκολεύεται να την… αποχωριστεί. Τελικά το κάνει, έναν χρόνο αργότερα, με σκοπό να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Ιατρική, όμως το μυαλό του γυρνάει συνεχώς στην αγαπημένη του Μάνη, που τον έχει πια κερδίσει ολοκληρωτικά. Έτσι, το 1979 επιστρέφει στη μεσσηνιακή γη και αυτή τη φορά ριζώνει για τα καλά.

Αρχικά βασιζόμενος στη βοήθεια και τη φιλοξενία των ντόπιων, οι οποίοι του παρείχαν σχεδόν τα πάντα, ξεκινάει σιγά σιγά να γεμίζει μόνος του μπουκαλάκια λάδι και να προωθεί στο εξωτερικό. «Με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στους ντόπιους, που με βοήθησαν στα πρώτα μου βήματα, χωρίς μάλιστα κανένα αντάλλαγμα, χωρίς να περιμένουν κάτι από εμένα. Το έκαναν από καρδιάς» λέει συγκινημένος στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Μπλάουελ και περιγράφει:

«Τα πράγματα ήταν δύσκολα στην αρχή, δεν υπήρχαν οι γνώσεις που έχουμε σήμερα, αλλά φυσικά ούτε και η υποδομή. Έτσι, μετά το πρωινό λιομάζωμα, έτρεχα με ένα μικρό οξύμετρο και γέμιζα μόνος μου μπουκαλάκια με λάδι, έχοντας όμως ήδη παρατηρήσει την εξαιρετική του ποιότητα. Εξάλλου, ως παιδί είχα κάποιες παραστάσεις, αφού μεγάλωσα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου που διατηρούσαμε έξω από τη Βιέννη, το οποίο ήταν πρώτης κατηγορίας».

Υ.Γ.:

  1. Η επωνυμία της Εταιρείας, του Φριτς, είναι «Blanel Greek organic Products»
  2. Το ρεπορτάζ είναι του Άγγ. Σκορδά και η φωτό είναι: Marc Doradzillo

(290)