του Γεωργίου Αθάνα
(Αφιερωμένο στη σημερινή μέρα,
την “Ημέρα Ποίησης”)
Φέρε με πάλι στους παληούς καιρούς,
καρδιά νοσταλγική,
κι άσε με εκεί μονάχο
σα ναυαγό που πρόφτασε
την ώρα πόλαμψε η αστραπή
κι αρπάχτηκε στο βράχο.
Δύστυχη ανθρώπινη καρδιά,
ποτέ δε θα ευχαριστηθείς!
Ενώ ευτυχείς περίσσια
στα ολάνθιστά σου τωρινά –
των περασμένων σου ποθείς
τ’ άνανθα ξερονήσια.
Ανθολόγος
Εύη
(35)