Tο 2015 έφυγε… Και καλά ‘κανε που έφυγε διότι ήταν ένας χρόνος δύσκολος, τζαναμπέτης, κακομοίρης, φτωχός….! Ένας χρόνος, που, θα περάσει στην ιστορία της χώρας, ως μη παραγωγικός και ως μη αίσιος… οπότε και θα πάρει θέση στη λίστα των «άσχημων»… Ας πάει κι ας μην ξανάρθει… Όσο για την Τρίπολη και τα Προάστια της (τα πάλαι ποτέ χωριά -κοινότητες και συνοικισμοί- Μαντινείας), συνεχίζεται το πρόβλημα να είναι σ’ εκκρεμότητα… αυτό με τα σκουπίδια…

Το 2016 ανέτειλε… Ένας χρόνος δίσεκτος, οπότε, για τους προληπτικούς… Απ’ αυτόν, οι Έλληνες, περιμένουν καλύτερες μέρες…· μέρες χωρίς οικονομικά σύννεφα, μέρες χωρίς ανεργία, μέρες με υγεία, μέρες με χαμόγελο…

Όσο για την Τρίπολη αναμένουμε από τη, μια για πάντα, επίλυση των σκουπιδιών μας μέχρι τη διατήρηση των επιχειρήσεων μας και από την πανευρωπαϊκή προβολή της Τρίπολης… -βλέπεις, πάμε για Πολιτιστική Πρωτεύουσα… “όλα τα ‘χει η Μαριωρή ο φερετζές της έλειπε”- μέχρι το «Μουσείο του Αγώνα»! Κατά τ’ άλλα, επειδή «ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο θηρίο» και μαζί μ’ αυτόν και ο Τριπολίτης, ας δείξουμε θέληση και υπομονή, θάρρος και περίσκεψη… για κάτι το ανώτερο, το ομορφότερο και υποφερτό… με υγεία και “τις τσέπες μας γεμάτες”…

Θα μου ‘πεις «παίζεις με τον πόνο μας και κάνεις λογοπαίγνιο…· εδώ 100άδες χιλ. οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα τους και φωτίζονται με σπαρματσέτα και η μισή Ελλάδα προσπαθεί να ζεσταθεί, σ’ ένα δωμάτιο η καθεμιά οικογένεια, με 8 και 10 βαθμούς καίγοντας σόμπες, τζάκια, μαγκάλια και φουφούδες…»! Η αλήθεια ειν’ αυτή· όμως, πρέπει να παλέψουμε για να ζήσουμε… Όλα είναι ένας κύκλος· έρχονται, φεύγουν, ξανάρχονται… αφού, ποιος το περίμενε, πως, οι πάλαι ποτέ φτωχοί και, για κάποια χρόνια, «πλούσιοι», θα πέθαιναν, και πάλι φτωχοί… όπως ήρθαν στον κόσμο… τουτέστιν τσίτσιδοι…

Τουλάχιστον, ας έχουμε την υγειά μας… και, ας είμαστε πεπεισμένοι ότι, κάποια στιγμή «θ’ ανατείλει, εκ νέου, το φως το ανέσπερον»… Κάντε υπομονή, λοιπόν, κι ο ουρανός θα γίνει πιο καθαρός…

Υγεία και υπομονή… και πού ξέρεις…

(82)