Όχι∙ αυτό το Μουσείο, δεν μπορεί να «πακετοποιηθεί» στην ενότητα «Μουσείο του Αγώνα»… και τούτο διότι είναι άσχετο προς τα, του «Μουσείου του Αγώνα», αντικείμενα… Όμως, είναι ένα Μουσείο που θα ‘πρεπε να υπάρχει σε κάθε πόλη κι επομένως και στην Τρίπολη…∙ στην Τρίπολη η οποία, εκτός των βασικών επαγγελμάτων… είχε και κάποια «δικά της» τα οποία οσονούπω χάνονται ή χάθηκαν και, μάλιστα, σήμερα, πολύ δύσκολα θα εξευρεθούν, όχι μόνον οι άνθρωποι που τα υπηρετούσαν αλλά και τα σύνεργα που χρησιμοποιούσαν…

Έπρεπε, μ’ άλλα λόγια, τούτο το «Μουσείο Παραδοσιακών Επαγγελμάτων» να είχε γίνει πριν από χρόνια… ίσως το ’70 ή τ’ ’80… ένα Μουσείο, πολύ χρήσιμο, για την ιστορία της πόλης όσον αφορά τη διαιώνισή της στους μεταγενέστερους… Θα μου πεις, «τι ζητάς, ψύλλους στ’ άχυρα; εδώ δεν έχουμε ένα «Λαογραφικό Μουσείο Τρίπολης» που έχει και το μικρότερο χωριό κι εσύ ζητάς… τι ζητάς…»… Πράγματι∙ τι ζητάω… Ζητάω, ρε παιδιά, ένα απλό «Μουσείο Παραδοσιακών Επαγγελμάτων» που «να πάρει ο διάολος»… πολλά ζητάω…;

Τι, πώς το φαντάζομαι…; Το φαντάζομαι, ως ένα Μουσείο εντός της πόλης, σ’ ένα παραδοσιακό -νεοκλασικό, ει δυνατόν- κτίριο με διευθετημένα και καταμερισμένα όλα τα είδη των επαγγελμάτων που χάθηκαν…, και αυτών που, τέλος πάντων, υπάρχουν και σ’ άλλες πόλεις αλλά και των δικών μας, των καταδικών μας… Διότι, θ’ αναζητούμε, μετ’ από χρόνια, να δείξουμε στα παιδιά μας, κάποια εξ’ αυτών και δεν θα μπορούμε, γιατί δεν θα ‘χουμε τι να τους δείξουμε… Θα είναι ένα Μουσείο χωρισμένο σε δύο κατηγορίες, όπως είπαμε… Η μία θα έχει τον τίτλο “Παραδοσιακά Επαγγέλματα” και η άλλη “Παραδοσιακά Επαγγέλματα Τρίπολης”… όμως, ας δούμε…:

1. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΜΑΤΑ
Σ’ αυτό το τμήμα δύνανται να ενσωματωθούν τα επαγγέλματα που χάθηκαν ή που εξελίχθησαν με διαφορετικά, πλέον, τεχνικά μέσα… όπως του Τσαγκάρη, του Μαραγκού, του Λούστρου, του Καφετζή, του Σαγματοποιού, του Πεταλωτή, του Φούρνιαρη, του Σοβατζή, του Αμαξά…

2. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΜΑΤΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
Σ΄ αυτό το τμήμα, δεν μπορεί να λείπουν τα σύνεργα που χρησιμοποιούσαν οι Ταμπάκηδες, οι Σιδεράδες (Γύφτοι), οι Κλωνατζήδες και οι Μεταξοποιοί, οι Σκουπάδες, τα Χασισοεργαστήρια και Κηροπλαστεία, τα Σαπωνοποιεία και Μακαρονοποιεία…

Η ανωτέρω, είναι μία πρόταση για το τρίπτυχο: Δήμος Τρίπολης – Επιμελητήριο Αρκαδίας – Εμπορικός Σύλλογος Τρίπολης… Η ανωτέρω “Τριανδρία” δύναται, σε πρώτη φάση, να συγκεντρώνει όλα τ’ ανωτέρω σε αποθήκες και, σε δεύτερη φάση, να νοικιάσει ένα χώρο, εντός πόλης, με την προοπτική ν’ αγορασθεί οίκημα (παραδοσιακό, με αυλές…) που θα στεγάσει το “Μουσείο Παραδοσιακών Επαγγελμάτων”…

Όπως θα διαπιστώσει “η Τριανδρία”, είναι πρόταση ρεαλιστική, η ανωτέρω και, καθόλου, ουτοπιστική· μ’ άλλα λόγια είναι στα μέτρα των δυνατοτήτων μας όταν… όταν προβαίνουμε σε τόσες και τόσες ωραίες ενέργειες και δραστηριότητες… από Προγράμματα και Ημερίδες μέχρι Συνέδρια κι Εκθέσεις…

Σημαντικό ρόλο, εδώ, δύνανται να παίξουν τα Μ.Μ.Ε. με τις διαρκείς εκκλήσεις τους γι’ αναζήτηση και προσφορά αντικειμένων, σύνεργων…

Ας το δούνε, το θέμα, έκαστος, εκ των τριών, ξεχωριστά, εξ’ αρχής, και στη συνέχεια και οι τρεις… κι εδώ είμαστε… βλέπουμε… Και ό, τι έχει να γίνει, ας γίνει μάνι μάνι γιατί, ο κόσμος αυτών των εργαστηρίων, ο περισσότερος έχει ταξιδέψει… και λίγοι μένουνε… και οσονούπω, μπαρκάρουνε, κι αυτοί, με το επόμενο καράβι… οπότε “χαιρέτα νύφη, χαιρετίσματα”…

(120)