Κι ασφαλώς, δεν μιλάμε για το τώρα…· κι ασφαλώς, δεν μιλάμε για τη μετέπειτα οικογένεια της Αλίκης με τον Παπαμιχαήλ…· κι ασφαλώς, μιλάμε για την πατρική οικογένεια της Αλίκης… που έχει σχέση με την Τρίπολη και, ειδικότερα, με την πλ. Πετρινού, που, άνοιξε, πλέον, κι είναι «φλας» σ’ αντίθεση με, παλιά, που, στο κέντρο της ήταν η Ψαραγορά, έμπροσθεν του «Μαλλιαροπουλείου» το ημικυκλικό μεγάλο παρτέρι, αλλά και ο πέριξ, του Θεάτρου, κήπος, ενώ, μαγαζιά, μαγαζιά, μαγαζιά… πάμπολλα λογής λογής μικρά μαγαζάκια, πέριξ αλλά και εκατέρωθεν (εσωτερικά κι εξωτερικά) της Ψαραγοράς υπήρχαν, τότε…! Αν ήταν το, τότε, σήμερα, η μικρή Αλίκη θα μπορούσε να παίζει με τα σημερινά παιδιά και να τσαλαβουτάει στα νερά του σιντριβανιού…
Την Τρίπολη επέλεξε ο Γιάννης Βουγιουκλάκης, δικηγόρος, για να έλθει ως Νομάρχης- διορισμένος από το «Μεταξικό» καθεστώς…- διότι ήταν κοντά στη γενέτειρά του, τη Λακωνία… Κι εδώ, ήλθε το 1939 το καλοκαίρι, η οικογένεια Βουγιουκλάκη, ο πατέρας Γιάννης, η μητέρα Έμυ (Αιμιλία) και τα παιδιά, Αλίκη, Αντώνης και Τάκης…
Ερχόμενη η οικογένεια στην Τρίπολη έπρεπε να επιλέξει, πού να εγκατασταθεί -κεντρικό σπίτι και καινούργιο… Σ’ αυτό βοήθησαν οι, του «καθεστώτος» περισσότερο και καθόλου οι, της Νομαρχίας οι υπάλληλοι, αφού έπρεπε να ξεσπιτωθεί ντόπια οικογένεια για να εγκατασταθεί…!
Επιλέγηκε το σπίτι, της οικογ. Κ. Κοτσιώνη… τού, εξ’ Αμερικής, φερμένου κυρ-Κώστα ο οποίος, με τον αδερφό του, διατηρούσαν το, μέχρι προ 20ετίας υπόγειο εστιατόριο, Αφών Κοτσιώνη, στην οδό, τότε, Μαντινείας και, σήμερα, Τάσου Σεχιώτη -κάτω από του Κάνταρου το μπακάλικο, έναντι «Τίμου»… Το σπίτι είναι αυτό, στη νοτιοανατολική γωνία της πλ. Πετρινού, όπως, ακριβώς, είναι σήμερα, το κίτρινο δίπατο, με του Διαμαντάκου το καφενείο από κάτω…
Όμως, γιατί επιλέγηκε αυτό το σπίτι κι όχι κάποιο άλλο; Απλούστατα. συνδύαζε, και το καινούργιο αφού, μόλις, προ έτους, είχε περατωθεί -ακόμη και, σήμερα, έχει τα μωσαϊκά..-, ήταν, σχετικά με την εποχή, σύγχρονο και, το σπουδαιότερο, ήταν στο κέντρο της πόλης και απείχε μόλις 80 μ. -σ’ ευθεία γραμμή από τη Νομαρχία Αρκαδίας και, ακριβέστερα, από το γραφείο, του ίδιου του Νομάρχη, με το οποίο υπήρχε οπτική επαφή, οπότε, οι δύο σύζυγοι βγαίνοντας στο μπαλκόνι τους, βλέπονταν…!
Κι επειδή είπαμε, για Νομαρχία, η Νομαρχία, τότε και μέχρι το 1952, ήταν, όπισθεν του “Μαλλιαροπουλείου”, πάνω, σήμερα, από το υποδηματοποιείο Λουκά… Από τα τρία τέσσερα προταθέντα προτίμησε, αμέσως, αυτό, ως κατοικία του… Άλλωστε, η πλ. Δροσοπούλου, τότε, με την Ψαραγορά -σήμερα, πλ. Δροσοπούλου και Ψαραγορά, αποτελούν ένα, την πλ. Πετρινού- ήταν το κέντρο· ήταν κέντρο για την Τρίπολη και όλοι οι «εκλεκτοί» το προτιμούσαν…· π.χ. ο Ιταλός Φεστούτσιο, Δ/τής της Καραμπινιερίας, είχε επιτάξει κι έμενε, το σπίτι του καθηγητή, Μηνά Ξύδη, στη Γρηγορίου Ε’… Ακόμη, και η οικογ. Θεοδωράκη, ερχόμενη στην Τρίπολη, με μετάθεση -ο πατέρας, του Μίκη, ήταν Δ/ντής Νομαρχίας, αφού υπάλληλος καριέρας ήταν ο Θεοδωράκης- ένα χρόνο μετά από την οικογ. Βουγιουκλάκη, νοίκιασε, κι αυτή, στο κέντρο όπισθεν της Νομαρχίας, επί της Δεληγιάννη, στο ανώγειο, του διώροφου σπιτιού, Χλέπα -σήμερα φαρμακείο Λαμπροπούλου!
Ναι. συνέπεσε να υπηρετήσει, ο Θεοδωράκης, ως Δ/ντής Νομαρχίας Αρκαδίας, με Νομάρχη τον Βουγιουκλάκη! Όμως, ο Βουγιουκλάκης, δεν νοίκιασε, το σπίτι του κυρ-Κώστα, του Κοτσιώνη, αλλά ξεσπίτωσε την οικογένεια επιτάσσοντας το σπίτι τους! Ποιο; το σπίτι του ανθρώπου, που, είχε ξενητευτεί, πουλούσε είδη μαναβικής με το κάρο -και όχι μόνο- στο Αμέρικα… για να φέρει κάποια δολλάρια… με τα οποία έφτιαξε το σπιτικό του…
Δόθηκε, λοιπόν, εντολή να φύγει η οικογένεια… χωρίς να πάρει τα πράγματά της! Πράγματι, τ’ άφησαν όλα πίσω -έπιπλα, στρωσίδια, κουβέρτες, τραπεζομάντιλα, μαγειρικά και λοιπά σκεύη…- κι έφυγε η οικογένεια και πήγε στο Ζευγολατιό, στον τόπο γέννησης και στο πατρικό σπίτι του Κ. Κοτσιώνη!
Η Αλίκη, τότε ήταν μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου -πήγαινε στα Πρότυπα της Παιδαγ. Ακαδημίας- ενώ τ’ αδέλφια της ήταν μικρότερα… Εδώ, λοιπόν, κατέβαινε κι έπαιζε η Αλίκη, ανάμεσα στα τραπεζάκια των καφενείων που ήταν κάτω από του Διαμαντάκου, Κολλιόπουλου, Ζαραβίνου, Μάνθου… και στους θαμώνες των τσίγκινων τραπεζών, ανάμεσα στις μπουκάλες των ναργιλέδων παρακολουθώντας τις μπουρμπουλίθρες… Αλλά και στ’ απέναντι ψαράδικα και κρεοπωλεία πήγαινε, στα μανάβικα και λοιπά μαγαζιά… που όλοι τη γνώριζαν και της μιλούσαν με το μικρό όνομά της… αφού, «κόρη Νομάρχη» ήταν αυτή… κι όχι όποια κι όποια…! Καθημερινά, όταν δεν είχε μάθημα, πήγαινε στον πατέρα της, απέναντι στη Νομαρχία ενώ, στο «Μαλλιαροπούλειο» πρωτοείδε θέατρο…! Εδώ, γνωρίστηκε και με τον, κατά 8 χρόνια μεγαλύτερό της, Μίκη Θεοδωράκη, αφού, Νομάρχης και Δ/ντής Νομαρχίας είχαν κοινές υποχρεώσεις και σχέσεις…
Δυστυχώς, για την Οικογ. Κοτσιώνη, δεν χάρηκε τα υπάρχοντά της… Όλα, μα όλα, τα είχε και τα χρησιμοποιούσε η οικογ. Βουγιουκλάκη η οποία, κ. Αιμ. Βουγιουκλάκη, είχε την υπηρέτριά της αλλά και δασκάλα Γαλλικών και άλλη Γερμανικών -εκ των οποίων, η Γαλλίδα, ήταν και γκουβερνάντα!
Ο ίδιος, ο εξαιρετικός Τάκης Βουγιουκλάκης, κουμπάρος του άλλου ωραίου Τριπολιτσιώτη, Γ. Καραγιάννη -“Κάππα στούντιο-, είχε ‘πει, σε συνέντευξη στην Ο.Α., ότι, σε ανύποπτο χρόνο πηγαίνοντας για την Καλαμάτα -πολύ αργότερα- σταμάτησε στην Τρίπολη και επισκέφθηκε το σπίτι το οποίο είχε πουληθεί από την οικογένεια Κοτσιώνη… Η κυρία, που, το είχε αγοράσει, του επέτερεψε και ανέβηκε… Το βρήκε, όπως το είχαν αφήσει, απ’ άποψη διαρύθμισης, και συγκινήθηκε… Σε ανύποπτο χρόνο, το σπίτι επισκέφθηκε πουλημένο, πλέον, “παραλαγμένη” -μαύρα γυαλιά, μαντίλι στο κεφάλι…- και η Αλίκη, την οποία, η ιδιοκτήτρια, γνώρισε… Τόσο ο Τάκης όσο και η Αλίκη δεν είπαν ποιοι είναι αλλά, απλώς, δήλωσαν ότι “κάποτε έμεναν”…
Το κατόπιν “μελανό” σημείο, της Αλίκης, και ανεξήγητο, είναι το παρακάτω:
Τα παιδιά, Κοτσιώνη, Πιπίνα και Γιάννης, λίγο μετά το ’80, βρέθηκαν στην Πάτρα, όπου σπούδαζε ο γιος της Πιπίνας… Συμπτωματικά, είχε κατεβεί στην Πάτρα, και η Αλίκη με θέατρο… Ο γιος, που, γνώριζε το ιστορικό… εξέφρασε την επιθυμία, όπως, πήγαιναν και συναντούσαν, την Αλίκη, με καλές προθέσεις, να γνωριστούν, μαζί της, λέγοντάς της το και το… ότι κάποτε… Έμαθαν σε ποιο ξενοδοχείο έμενε και πήγαν. Ο ξενοδόχος ειδοποίησε την Αλίκη, η οποία κατέβηκε από το δωμάτιό της και στάθηκε στο υπερυψωμένο φουαγιέ του ξενοδοχείου· είδε τους Τριπολιτσιώτες, όμως, είπε στον ξενοδόχο, πως, δεν θα ήθελε…!!! Ομολογουμένως, ήταν μία ακαταλαβίστικη πράξη, και λύπησε τα παιδιά, αφού, ό,τι και να της θύμιζε η Τρίπολη… μετά από τόσα χρόνια… Το ελαφρυντικό, για την Αλίκη, ήταν ο συνειρμός, “Τρίπολη και εκτέλεση του πατέρα”… διοτι, η Αλίκη, τότε ήταν 10 ετών, αρκετά μεγάλη για να θυμάται…! Μια εκτέλεση με πολλά ερωτηματικά… αφού, ποιος αποφάσισε… πώς και γιατί…
Η Αλίκη ήρθε στην Τρίπολη μια ολόκληρη μέρα -αρχές 10ετίας του ’60- με τον Μπότση της “Ακροπόλεως” και τη “Φεράρι” του, κι έφαγαν στο σπίτι του Δημητράκη Κολοβού -σπίτι Καρυωτάκη-, και ήρθε και άλλες δύο φορές, με θέατρο, μία στην “Αελλώ” και άλλη μία στο “Μαλλιαροπούλειο” με συμπρωταγωνιστή τον Βασ. Μαυρομάτη…
(858)