Η Εφημερίδα, πολύ πριν, ίσως το 2000, είχε προτείνει την καθιέρωση προσωνυμιών στα Σχολεία της Πόλης και του Νομού· π.χ. «6ο Δημοτ. Σχολ. Τρίπολης – Θ. Κολοκοτρώνης» και όχι «Κολοκοτρώνειο»! Τότε είχαμε εξηγήσει ποιοι οι…
Tελικά, μέσα στη φτώχεια και τη ρημαΐλα μας… καλό είναι να λέμε και τίποτα για να γελάμε… διαφορετικά, θα χάσουμε τη μιλιά μας, θα χάσουμε το κέφι μας… οπότε, ο μαρασμός προ των πυλών…, θα…
Ήταν ένα χειμωνιάτικο τσουχτερό πρωινό που δεν έμοιαζε να διαφέρει σε τίποτα από τα προηγούμενα. Έξω ψιλόβρεχε, σαν να προετοίμαζε ο καιρός για τη μεγάλη αλλαγή. Η απόφαση της νέας τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και…
«Με χίλια στανιά συγκέντρωσα κάτι λεφτούλια κι έβαψα, εξωτερικά, το σπίτι μου που ήταν χάλια… μου ‘πε ο Γιάννης. Δεν είχε περάσει ένας μήνας όταν, ένα πρωί, βρήκα τον τοίχο ζωγραφισμένο ή μάλλον τον βρήκα…
Ανέκαθεν, οι Έλληνες, από την απελευθέρωσή τους -το 1821- μέχρι, σήμερα, είναι «μιμητικός» λαός, κάτι, που, ούτε καν είχαν, αυτό το ελάττωμα, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι οποίοι ήταν πρωτοπόροι σε όλα τους! Και όταν,…
Αναμφίβολα, είμαστε πεσιμιστές εμείς οι Έλληνες…· όλα μαύρα κι άραχλα τα βλέπουμε, όχι, τόσο από νοοτροπία και χαρακτήρα, όσο από εμπάθεια και πολιτικό φανατισμό αλλά και πνεύμα αντιομονοιακό… -ανέκαθεν, σπαρασσόμαστε από εμφύλιες διενέξεις… γιατί αυτός…
Μένω σε μια ταράτσα στο Α’ Νεκροταφείο, δίπλα, σε μια πολύ ήσυχη γειτονιά. Πραγματικά, επικρατεί νεκρική σιγή. Μετακόμισα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Κανονικά, θα έπρεπε να σας πω για την προηγούμενη γειτονιά μου, τον…
Οξύμωρο το σχήμα… να μιλάμε για, θερινά σχολεία, στα, περίπου, τέλη του χειμώνα και αρχή της άνοιξης…! Κι όμως, δεν είναι ουτοπία…! Ναι· στην Αρκαδία υπήρχαν, μέχρι μεταπολεμικά -10ετία του ’60- τρία 1/θέσια Δημοτικά σχολεία…
«Λεφτά υπάρχουν, λέει, ο φίλος μου ο Βάγγος, και το λέει αυτό, βλέποντας τη νεολαία να γεμίζει τις καφετέριες, στην Τρίπολη… Αμ δεν υπάρχουν λεφτά, Ευάγγελε… όπως δεν υπήρχαν λεφτά και τα μετακατοχικά χρόνια, που,…
Παιδικές αναμνήσεις από τις κατασκηνώσεις της Βυτίνας. Από τον Ηλία Γιαννικόπουλο, Νομικό, πρώην πρόεδρο της Παγγορτυνιακής Ένωσης. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και μεγάλη συγκίνηση το πύρινο άρθρο του Προέδρου του Συλλόγου Βυτιναίων κ. Παν. Παπαδέλου…