Ακριβώς· αν έλθει πίσω ένα μήνα η Λαμπρή και πάει μπροστά ένα μήνα τ’ Αγιο-Βασιλειού… ε, τότε θα κόβουμε Πίτα το Πάσχα… «Στο Θεό μας», βρε παιδιά, κόβεται πίτα τις Απόκριες….! Την Πίτα, έτσι και δεν πρόφτασες να την κόψεις την πρώτη ή τη δεύτερη Κυριακή του Ιανουαρίου… ας’ τη να τη φάει ο χρόνος…! Υπάρχουν φορείς -Σύλλογοι, Όμιλοι, Ενώσεις…- που κόβουν πίτα του Φλεβάρη…· αν είναι δυνατόν, αύριο είναι Καθαροδευτέρα και κόβουμε τη λαγάνα… και την παραμονή κόβουμε πίτα… Ας σοβαρευτούμε, λοιπόν, και κάθε πράγμα στο καιρό του…· ας έλθουμε στα συγκαλά μας… κι ας αφήσουμε τις αηδίες που μας κατάλοιπε η ψευτομπουρζουαζία των τελευταίων 25 ετών!

Η πίτα θα κοπεί, από την οικογένεια, το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ή το μεσημέρι, ανήμερα… Από εκεί και πέρα, ένας Σύλλογος άντε να την κόψει την πρώτη η τη δεύτερη Κυριακή ή μια καθημερινή μέσα στο πρώτο 15ήμερο του Γενάρη… Αν κάτι τέτοιο, δε συμβεί, ας μην επιχειρούμε… γιατί καταντάμε «αηδίες και κατσουλοξεράσματα»… να λέει ο Δεσπότης τα κάλαντα πετώντας τον αετό! Παλιότερα, βέβαια, που κάθε χωριό έκοβε Πίτα στην Αθήνα… και οι Πολιτικοί σουλατσάριζαν σε δέκα κι είκοσι Πίτες εκάστην Κυριακήν – το ‘χω κολλήσει από το “καθ’ εκάστην πατσάς”…- τότε ήταν άλλα χρόνια, τα χρόνια της “κιτσαρίας” … όμως, σήμερα, ευτυχώς, έχουν μείνει ελάχιστοι φορείς… αν συμμορφωθούν κι αυτοί… διότι, η Πίτα, πια, μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό…! Το λέει και η παροιμία “κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο”!

(32)