Καλυμμαύκι ή καλυμαύχι η καμηλαύκιον… είναι λατινική λέξη και σημαίνει, ποτήρι… Ναι· ένα ανάποδο ποτήρι, μαύρο, φορούν οι κληρικοί με τη, «μη υπηρεσίας», εντός του ναού, στολή τους…· δηλ. το φορούν με το ράσο… Καμπυλαύκι, το λέμε, εμείς, από την καπύλη που κάνει… Με το ράσο, λοιπόν, και με το καλυμμαύκι βολτάρουν οι κληρικοί μας ή προσέρχονται στις διάφορες κοσμικές συγκεντρώσεις… Όμως, και, πολύ σωστά, βγάζουν το καλυμμαύκι στους κλειστούς χώρους…· σιγά μπας και κοιμούνται μ’ αυτό…

Έλα, όμως, που, κάποιοι, όχι… Σ΄ αυτούς, τους, όχι, κάποιος πρέπει να τους ‘πει, ότι το βγάζουνε… στις διάφορες εκδηλώσεις που π.χ. παρακολουθούμε καθήμενοι στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας ή στο Μαλλιαροπούλειο ή σε άλλες αίθουσες…, σε ομιλίες και σε παραστάσεις…

Το παράπονο ανήκει στην κ. Ελένη…: «… Η έμπροσθέν μου θέση ήταν άδεια. Παρακολουθούσα όταν, αίφνης, έρχεται και κάθεται εμπρός μου ένας παπάς. Κανένα παράπονο διότι κάποιος θα καθόταν. Όμως, ανέμενα να βγάλει το καλυμμαύκι του… Δυστυχώς, στήθηκε μπροστά μου αυτό το μαύρο ημίψηλο, ως πύργος και, από την αρχή μέχρι το τέλος, ξεγκοφιάστηκα, πότε από δεξιά και πότε από αριστερά, να προσπαθώ, να ΄δω…”.

Δεν γνωρίζω, ποιο είναι το «σαβουάρ βιβρ» των κληρικών μας σε μια κοσμική εκδήλωση… δηλ. αν πρέπει, καθήμενοι, να βγάζουν το καλυμμαύκι ή όχι… Και εάν μεν, όχι, τότε, αναμφίβολα πρέπει να καταλαμβάνουν τα τελευταία καθίσματα ώστε να μην εμποδίζουν…

Όμως, γιατί να μη βγαίνει το καλυμμαύκι; Στην εκδήλωση, αυτή, είχαν προσέλθει περί τους 10-15 κληρικοί…· οι δέκα το είχαν βγάλει· οι λοιποί; άφησε που είναι ανθυγιεινό… αφού μέσα κάνει ζέστη, έξω, όταν βγουν θα κρυώσουν…

Σε μια σύναξή τους, ας θιγεί και το “σαβουάρ βιβρ” των κληρικών… το οποίο πρέπει να περιέχει και το μήκος των γενιών…· δηλ. μπορεί να τα αφήνουν όσο θέλουν; αν ήτανε μοναχοί, και μόναζαν σε κάποιο μετόχι, το καταλαβαίνω…· αμ’ μεσ’ στην πόλη δεν πάει…· άντε το πολύ δυο τρία εκατοστά… ώστε να υπάρχει καθαριότητα, εμφάνιση, πολιτισμός… αφού, ως γνωστόν, “δεν κάνει το γένι τον παπά”…· όπως και “το ράσο δεν κάνει τον παπά”… γι’ αυτό στις μεγάλες ζέστες ή εν ώρα σωματικής εργασίας… πρέπει να βγαίνει…

Τι το πιο ωραίο να βγει και το ράσο και ν’ αναπνεύσουν -όχι οι παπάδες-, ν’ αναπνεύσουν οι παπαδιές και τα παπαδόπουλα, που, καθημερινά έχουνε και τραγουδάνε το “μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα…”! Θα μου ‘πεις αυτό θα γίνει “όταν ασπρίσει ο κόρακας… και βγάλει μαλλιά η κεφαλή μου”… ήτοι τον “κόκκινο Μάη”…! Μα υπάρχει καλύτερο από το μαύρο κουστουμάκι με το λευκό κολάρο… Αχ και να ‘μουνα δυο ώρες Αρχιεπίσκοπος…

Υ.Γ.: Υπάρχουν έγγαμοι ρασοφόροι που υπηρετούν σε πλούσιες ενορίες οπότε, πάντα είναι ντυμένοι “στην τρίχα”… καθότι εισπράττουν… Όμως, εν Ελλάδι, συναντούμε και πολύ κούντουρες ενορίες -των χωριών…- των οποίων οι ιερείς, δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν, συνεχώς, ράσα… γι’ αυτό, για χρόνια, φορούν το ίδιο…· το ίδιο το “μισότριβο” χάνοντας και το μαύρο χρώμα του… κάτι, που, είναι μια αηδία… ξεθωριασμένο… Τα χρήματα, δεν τους φτάνουνε… όταν, μάλιστα, υπάρχουνε σχολιαρόπαιδα… Γι’ αυτό τον λόγο, είτε από τη Μητρόπολη, είτε από τις πλούσιες ενορίες, ας γίνεται μία δαπάνη γι’ αγορά…· εδώ, πιάνει τόπο· είναι σαν να αγοράζεις μία εικόνα…· “και η ίδια η Παναγία θα συνηγορεί…” για κάτι τέτοιο… Όμως, και οι προσφέροντες πολίτες στην εκκλησία, ας το έχουνε υπ’ όψη τους… Μπορεί να δωρίσουν στον παπά τους ένα ράσο ή μια στολή…· ναι, είναι μία “θεία πράξη”…!

(390)