Μένω, δεν θα έλεγα στην άκρη της πόλης, ούτε, βέβαια, και στο κέντρο…· κάπου στην περιοχή πίσω από το Δικαστήριο… Είχαμε πιάσει την κουβέντα, με τα εγγόνια μου, πώς δηλ. ψήναμε την παλαμίδα παλιά στον «έξω φούρνο» π.χ. στου Ξελυσιαχτή! Τους υποσχέθηκα και την επομένη το έκανα πράξη: Πήρα ένα ρίκι –όχι παλαμίδα- την ξέπλυνα, τη δίπλωσα στο κηρόχαρτο και κατόπιν μ’ εφημερίδα, την έδεσα με, όχι νάιλον, σπαγκάκι και… τα γνωστά· στο κεραμίδι και στον «εντός του διαμερίσματος ηλεκτρικό φούρνο» αφού, ποιος από τους έξω ψήνει…
Το μεγάλο πρόβλημα ήτανε, πού να βρω κεραμίδι! Κι όμως, τα μάτια μου έπεσαν στην παλιά απέναντι μάντρα… Είχε κάποια κεραμίδια πάνω της· ε, από αυτά έκλεψα ένα, το έπλυνα και… Όμως -και αυτό είναι το θέμα μας- σηκώνοντας το κεραμίδι από κάτω, να ένα χαρτάκι· ένα χαρτάκι ίσως 20χ15 εκ. λευκό τότε και σήμερα κιτρινισμένο, ίσα που κράταγε αφού ήτανε έτοιμο να διαλυθεί…
Επρόκειτο για προκήρυξη· μια προκήρυξη από αυτές που έριχναν τ’ αεροπλάνα τής ΤΑΕ ή, αργότερα, ντακότες αλλά και κάτι ελαφρά με διπλά φτερά… Κειδά, στα τέλη της 10ετίας του ’40 και καθόλη τη 10ετία του ’50, ναι, έριχναν τέτοιες προκηρύξεις! Διάβασα το περιεχόμενο του και δεν το αναφέρω αφού δεν έχει νόημα… Εκείνο που έχει νόημα είναι αυτές οι προκηρύξεις που έπεφταν τότε κι αυτή που λικνιζόμενη πέφτοντας τρύπωσε κάτω από το κεραμίδι και, από τότε, για 10ετίες έμεινε κρυμμένη!
Κυρίως, μια δυο ώρες λίγο πριν το μεσημέρι, ξαμόλαγαν τα μάτσα από το αεροπλάνο (κατέβαιναν πολύ χαμηλά σε σημείο που βλέπαμε το αεροπλάνο και το χέρι του πιλότου να πετάει…)! Έπεφταν, στην αρχή ως δέμα κι αργότερα ξεχώριζαν μία εδώ, δυο πιο κει, τρεις παραπέρα… Συνήθως, τις ξαμόλαγαν πάνω από την Κεντρική πλ. και ανάλογα με τον αέρα… Έκαναν και δεύτερη και τρίτη στροφή και πετούσαν και πάρα πέρα της Πλατείας προς πλ. Άρεως, προς Παζάρι…
Εκεί το παιδολάσι έβρισκε δουλειά… Σκόπευε με τα μάτια την καθεμιά και την παρακολουθούσε, πού θα πέσει… Άλλες έπεφταν στα κεραμίδια του σπιτιού, άλλες στον κήπο, άλλες στο δρόμο, κάποιες τρύπωναν και κάθονταν σε αναπάντεχα μέρη… Τα παιδιά άρχιζαν να συλλέγουν… Τρέχαμε κι όποιος μαζέψει τις πιο πολλές! Τις κάναμε ματσάκι και τις χρησιμοποιούσαμε για πρόχειρο τετράδιο! Το περιεχόμενο των Προκηρύξεων ήταν σχετικό με τα «εμφυλιοτικά» τον πρώτο καιρό· αργότερα διαφημιστικός ο ρόλος από Rol και Tide μέχρι «Κλωστές Κιθάρας» και… Κάποια, από τ’ αεροπλάνα, τραβούσαν και κανά πανό από την ουρά τους, σχετικό πάντα με τη διαφήμιση…
Σήμερα, δεν χρειάζονται προκηρύξεις αφού, εκτός του ραδιοφώνου, είναι η Τηλεόραση ακόμη και στα κατώγια!
(56)