Αθήναι Μάιος 1936
Εξαιρετική τιμή για την Τρίπολη! Ένας Τριπολίτης, διακεκριμένος ομογενής από τους 10 Αρκάδας εις την Μέμφιδα των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κ. Αλ. Μανέττας ενεκαινίασε μόνος αυτός από την Ελλάδα τας κατακτήσεις του αιώνος μας και είναι ο πρώτος Έλλην, που έκαμε το ταξίδι δια μέσου των αιθέρων και υπέρ τον Ατλαντικόν και τας Ευρώπας.
Αμερική – Ευρώπη σε 46 ώρες! και μάλιστα με το μεγαθήριον του αέρος, το καύχημα της Γερμανικής αεροπορίας, το «Χίντεμπουργκ»!
Μέσα στους 52 επιβάτας του και τους 54 άνδρες του πληρώματος ο συμπολίτης κ. Αλ. Μανέττας, αδελφός του αείμνηστου Μίμη Μανέττα και του εν Αθήνας Δ)τού του πρωτύπου καθαριστηρίου το «Απαράμιλλον» κ. Ιωάννου Μανέττα, υπερήφανος διότι έβγαλε το άχτι του για όνομα όλης της φτωχής Ρωμηοσύνης και εστερέωσε την υπόληψη μας και με το πάρα πάνω μάλιστα…
Τον βρίσκουμε στο επί της οδού Πατησίων κατάστημα του αδελφού του, περιτριγυρισμένον από δημοσιογράφους, φωτορεπόρτερς και ένα σωρό κόσμο που τον καμάρωναν και τον θαύμαζαν και έσφιγγαν το χέρι του ευτυχείς, γιατί χαιρετούσαν έναν ήρωα… Και κείνος, αφελής και ανοιχτόκαρδος δέχεται κάθε ερώτησι με ένα πλατύ γέλοιο και δίνει μια απάντησι στις τόσες που του δίνουν αδυσώπητα και τυραννικά…
Η ταυτότης μας και η προέλευσις μας τον ταράζει για μια στιγμή και τον ενθουσιάζει τόσο, που αφήνει σύξυλους όλους και με τραβά στο ιδιαίτερο γραφείο διακριτικά και ευγενέστατα. Τα μάτια του φωτίζονται από μια παράξενη λάμψη και εύκολα μπορεί κανείς να νοιώσει ότι πλημμυρίζεται από ένα άδολο πατριωτισμό…
Μέσα από την Τρίπολη είσαι; Με ρωτά με ενδιαφέρον και ακολούθως ζητά «νέα» τόσα και τόσα που του τα δίνω αφειδώλευτα. Για κάθε τι ζητά λεπτομέρειες ακόμα και για πρόσωπα και πράγματα, που εμείς μπορεί να μη μας ενδιαφέρουν καθόλου. Για μια στιγμή σταματά και μου ζητά συγγνώμην γιατί ανεστράφη η συζήτησις και πήρε τη θέση του χωρίς καμμία προδιάθεση και ακολούθως δέχεται το ερωτηματολόγιον το δικό μου…
– Είμαι ενθουσιασμένος, μου λέγει από το ταξίδι μου. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνειρο μου θα γινόταν πραγματικότης. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το θέαμα της διαδρομής μας, μα ούτε και το αίσθημα που πλημμύρισε τα στήθη μου, διότι ικανοποίησα ένα ζωηρό μου πόθο. Φεύγοντας από την Μέμφιδα με φίλησαν οι εκεί εγκατεστημένοι 10-12 Αρκάδες και με υποχρέωσαν να διαβιβάσω τους χαιρετισμούς των στα Αρκαδικά βουνά που τόσο τα νοσταλγώ και γω.
– Πώς λάβατε την απόφαση αυτή κ. Μανέττα να ταξιδέψετε με το αεροπλάνο και πού σας γεννήθηκε αυτός ο πόθος;
Αφήνει ένα χαρακτηριστικό πλατύ και γεμάτο καλωσύνη γέλοιο και μου απαντά:
– Όταν έφυγα από την Τρίπολη το 1905 και στις 5 Ιανουαρίου επιβιβάσθην σ’ ένα βαπόρι που ούτε θυμάμαι το όνομα του, έφθασα στην Νέα Υόρκη στις 10 Απριλίου, δηλ. έκανα ένα ταξίδι 95 ημερών! Ο Κολόμβος το ταξίδι του το εξερευνητικό το έκανε σε 75 ημέρες, ενώ έσπασα το ρεκόρ της βραδύτητος ύστερα από εκατοντάδες χρόνια!!…
Και γελώντας πάλι μου λέγει:
– Όσο θυμούμην το ταξίδι εκείνο η ψυχή μου μαζευόταν στο λαιμό και το αίμα στο κεφάλι. Γι’ αυτό πήρα την απόφασιν να σπάσω το ρεκόρ της ταχύτητος τουλάχιστον από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα…
– Σας αρέσει το αεροπλάνο κ. Μανέττα;
– Τρελλαίνουμαι για το μεθύσι του αέρος, τόσο που αναγκάστηκα να αποκτήσω δικό μου αεροπλάνο και του χρόνου θα κάμω το ταξίδι μόνος μου από την Αμερική στην Αθήνα. Τον άλλο μηνα θα αναχωρήσω και πάλι για την Αμερική και με το ίδιο μέσο· ας πληρώσω και άλλα 500 δολάρια, αρκεί να ικανοποιηθώ στον ίλιγγο του ύψους…
– Και στην Τρίπολη δεν θάρθετε κ. Μανέττα;
– Ποιος είπε όχι; Μου απαντά με κάποια απορία. Θάρθω και μάλιστα με το αεροπλάνο μου και αν δε έχει ως τότε η Τρίπολις αεροδρόμιο θα προσγειωθώ στα χωράφια του Ματζαγρά!…
Και το είπε το τελευταίο με τόση αυτοπεποίθηση και τέτοια ψυχική δύναμη, που για να με βγάλει από την απορία, γέλασε πάλι φαρδιά το πλατύ και ανοιχτόκαρδο κείνο γέλοιο, χτυπώντας με δε στην πλάτη φιλικά μου σφίγγει το χέρι και μου λέει:
– Πες χαιρετίσματα στους πατριώτες μας και στους παιδικούς μας φίλους τους οποίους θα τους ξαναϊδώ τότε και όπως σου λέω…
Και φεύγοντας τον άρπαξεν ένας κόσμος πολύς και πολύμορφος που τον περίμενε για να τον καμαρώσει και να τον επευφημήση…
Φ. Τζαβέλλας
Εφημ. “Αρκαδικός Τύπος”
(31-5-36)
(41)