Αρχές δεκαετίας 1960 και η φωνή του βοηθού αποθηκάριου του υπεραστικού Κ.Τ.Ε.Λ. Αχαΐας, που βρισκόταν στη γωνιά των οδών Κανακάρη και Πατρέως, στην Πάτρα, αγουγόταν όταν άρχιζε να φορτώνει το λεωφορείο για Πάτρα – Τρίπολη: «Έλα τις αποσκευές σας, για Σταυροδρόμι, Σκιαδά, Μαστραντώνη, Καρπέτα, Πανόπουλου, Δίβρη, Τριπόταμα, Πάος, Τρίπολη, πρώτα οι μακρύτεροι».
Οι αποσκευές φορτώνονταν στην οροφή του λεωφορείου, με σειρά, καλοτοποθετημένες, σκεπάζονταν με μουσαμά και δένονταν με τριχιά προκειμένου, όπως έλεγε ο βοηθός αποθηκάριου: «Καμιά ανησυχία· οι αποσκευές σας ταξιδεύουν με ασφάλεια». Όταν τελείωνε η τοποθέτηση των αποσκευών, σήκωνε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπό του, για να ‘δει τι ώρα είναι· στην πραγματικότητα ήθελε να δείξει ότι έχει ρολόι και «για περάστε να πάρετε τις θέσεις σας· σε δέκα λεπτά το λεωφορείο ξεκινάει». Οι επιβάτες κάθονταν στις θέσεις τους, έκαναν τον σταυρό τους και το λεωφορείο ξεκινούσε για Τρίπολη.

Για να φθάσει ο δρόμος στην κατάσταση που ήταν το 1960 και να κυκλοφορούν λεωφορεία (γιατί από το 1960 μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα για τη βελτίωση του δρόμου, της Ε.Ο. 111, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε τον δρόμο Πάτρα – Τρίπολη), πέρασαν πολλά χρόνια από τις πρώτες προσπάθειες κατασκευής.

Πριν από το 1900 ο δρόμος Πάτρα – Δίβρη – Τρίπολη σχεδόν δεν υπήρχε. Περί το 1890 άρχιζε να κατασκευάζεται δρόμος για την κυκλοφορία κάρων, γενικά ιππήλατων οχημάτων· άλλωστε, τα αυτοκίνητα τότε άρχισαν να κατασκευάζονται και λίγο αργότερα να μπαίνουν στη μαζική παραγωγή. Μετά το 1922 ο δρόμος άρχισε να βελτιώνεται, να γίνεται βατός, για την κυκλοφορία των οχημάτων της εποχής, λεωφορείων και φορτηγών, που πολλές φορές ταυτίζονταν, δηλαδή διασκευάζονταν έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς εμπορευμάτων και επιβατών, ένα όχημα για όλα.

Η Πάτρα άρχισε να αναπτύσσεται. Η ανάγκη για δουλειά, για πώληση και αγορά προϊόντων όλο και μεγαλύτερη. Η Πάτρα έδινε λύσεις. Έτσι και η ανάγκη κατασκευής δρόμου απόλυτα βατού, για τα λεωφορεία και φορτηγά αυτής της εποχής, και μάλιστα ασφαλτοστρωμένου, επιτακτική. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 αρχίζουν τα έργα βελτίωσης -διαπλάτυνσης του δρόμου-, έργα που τελειώνουν το 1970. Στις εργασίες αυτές βασικός συντελεστής κατασκευής, ήταν η ΜΟΜΑ του Στρατού. Τα αδρανή υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του έργου ελήφθησαν από πηγές που ευρίσκονταν πάνω στον άξονα του δρόμου. Σε όλες τις εργασίες κατασκευής του έργου βρήκαν δουλειά κάτοικοι των γύρω χωριών.

Δυστυχώς, όμως, από τότε μέχρι σήμερα δεν έγιναν εργασίες συντήρησης-βελτίωσης, με αποτέλεσμα τα σύγχρονα μέσα κυκλοφορίας να μην έχουν άνετη και ασφαλή κίνηση. Περί το 1980 έγιναν απαλλοτριώσεις και κατασκευάσθηκαν κάποιες γέφυρες που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ!… και από τότε τίποτα άλλο, εκτός από τις λίαν απαραίτητες συντηρήσεις (λακκούβες, κατολισθήσεις, κλπ). Η συγκοινωνία από την Ε.Ο. 111 άρχισε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 από την κοινοπραξία Κοινού Ταμείου Εισπράξεων Λεωφορείον, ΚΤΕΛ Αχαΐας. Είχε 2-3 δρομολόγια καθημερινά Πάτρα – Τρίπολη, αλλά και Πάτρα – Σοποτό – Λειβάρτζι. Η τακτική συγκοινωνία είχε σαν αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός κατοίκων των χωριών που εξυπηρετούντο με τη συγκοινωνία να στραφούν στην Πάτρα για δουλειές.

Ωστόσο, μεταξύ των ΚΤΕΛ Αχαΐας και Αρκαδίας κάποια μικρά θεματάκια για τα δρομολόγια των λεωφορείων που, όπως φαίνεται, διευθετήθηκαν. Αυτό προκύπτει από δύο δημοσιεύματα στην εφημερίδα ΝΕΟΛΟΓΟΣ των Πατρών στο φύλλο της 25 Σεπτεμβρίου 1957. Διαβάζουμε λοιπόν το πρώτο δημοσίευμα: «ΗΡΧΙΣΕΝ η μετά τόσας προσπαθείας παρασκευαθείσα συγκοινωνία δια λεωφορείων μεταξύ Πατρών – Τριπόλεως και αμέσως διεκόπη, λόγω διαφωνιών, αι οποίαι προέκυψαν μεταξύ των ΚΤΕΛ Αχαΐας και Αρκαδίας δια την περιοχήν της εκμεταλλεύσεως υφ’ ενός εκάστου. Δεν παραγνωρίζομεν τα οικονομικά συμφέροντα που είναι φυσικόν να υπάρχουν. Οι αρμόδιοι όμως των δύο ΚΤΕΛ πρέπει να προβλέψουν, δια το γενικόν συμφέρον, την κοντόφθαλμον άποψιν, η οποία προεκάλεσε την διαφωνίαν, διότι δια της καθιερώσεις της γραμμής και της πυκνώσεως των δρομολογίων, πρώτοι, οι οποίοι πρόκειται να ωφεληθούν, θα είναι οι ιδιοκτήται των λεωφορείων».

Και στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας ΝΕΟΛΟΓΟΣ υπάρχει η τοποθέτηση επί του θέματος του προέδρου του 2ου ΚΤΕΛ Αχαΐας, Άγγελου Σπηλιωτόπουλου:
Κύριε Διευθυντά.
Εις το χθεσινόν φύλλον της εφημερίδος «Νεολόγος» εδημοσιεύθη σχόλιον περί της σοβαράς σημασίας δια την πόλιν των Πατρών και την ύπαιθρον της άνω συγκοινωνίας, εις ο προστίθεται ότι αγνοούνται οι λόγοι αναστολής της πρώτης αποφάσεως του κ. Υπουργού περί ενάρξεως της εν λόγω συγκοινωνίας. Θεωρούμεν υποχρέωσιν υμίν να γνωρίσωμεν και εις το κοινόν της πόλεως Πατρών, ότι το ΚΤΕΛ ημών ουδέν πρόσκομμα παρενέβαλεν εις την συγκοινωνιακήν σύνδεσιν των δύο ως άνω πόλεων, αναγνωρίζον την δι’ αυτής σοβαράν εξυπηρέτησιν των κατοίκων των δύο Νομών. Πρώτον δε τούτο ενήργησε δι’ αυτήν, δεδομένου ότι ούτω θα ηυξάνετο και το μεταφορικόν έργον του. Ο λόγος της αναστολής είναι, ότι δια της πρώτης αποφάσεως δεν εξυπηρετείτο πράγματι το επιβατικόν κοινόν, διότι η συγκοινωνία είχεν αποφασισθεί κατά τρόπον, ώστε να επιβραδύνεται κατά πολύ το δρομολόγιον εκάστου αυτοκινήτου από Πάτρα μέχρι Τριπόλεως. Η αναστολή είναι προσωρινή, γενομένη προς επανεξέτασιν των συνθηκών, υφ’ ας θα εκτελεσθή η συγκοινωνία.
Όσον αφορά την εις το αυτόν φύλλον της άνω εφημερίδος δημοσιευθείσαν επιστολήν του Παναρκαδικού Συλλόγου Πατρών, οι καθ΄ ημών υπαινιγμοί του περί παρεμποδίσεως της ενάρξεως της συγκοινωνίας ταύτης, είναι αβάσιμοι και οι συστάσεις του, όπως μιμηθώμεν το Κ.Τ.Ε.Λ. Αρκαδίας, δεν έχωσι θέσιν, πριν ή δε προβή ούτως εις το δημοσίευμα, θα έδει να πληροφορηθή την πραγματικότητα και τας απόψεις αμφοτέρων των Κ.Τ.Ε.Λ.
Μετά Τιμής
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. 2ου Κ.Τ.Ε.Λ. Ν. Αχαΐας
Άγγελος Σπηλιωτόπουλος

Οι διαφορές διευθετήθηκαν και η συγκοινωνία Πατρών – Τρίπολης εκτελείτο κανονικά· δυστυχώς, όμως, ο δρόμος παραμένει μέχρι σήμερα στην κατάσταση που ήταν τότε, ενώ τα μέσα μεταφοράς άλλαξαν και έχουν άλλες απαιτήσεις. Ας ελπίσουμε, ότι σύντομα θα αρχίσουν και θα τελειώσουν εργασίες εκσυγχρονισμού του δρόμου.
Του Τάκη Τσονάκα
από τις “Συλλογές”

(1744)