Το λαϊκό άσμα, λέει, «… όταν σημάνει η ώρα…»…
Για τους Έλληνες, λοιπόν, σήμανε η ώρα… Ναι· σήμανε η ώρα, και για τους Αρκάδες· σήμανε η ώρα του πισωγυρίσματος στα πάτρια εδάφη… Σήμανε η ώρα της επιστροφής στη γενέτειρα…! Το θέλουμε ή δεν το θέλουμε, το επιθυμούμε ή όχι…, δε γίνεται αλλιώς… Η σωτηρία, πλέον, είναι η Τρίπολη, η Μεγαλόπολη, η Βυτίνα και η Δημητσάνα, το Άστρος και το Λεωνίδιο… και, μ’ άλλα λόγια, το χωριό, το κεφαλοχώρι, η κωμόπολη και η πρωτεύουσα της Αρκαδίας! Ναι· δεν παίρνει άλλο· ρυθμίστε τις δουλειές σας, κανονίστε τις υποχρεώσεις σας… και ματακωλώστε… Κι επειδή το 99% των Αρκάδων είναι στην Αττική, ε, λοιπόν, για εσάς τούς, εν Αττική, Αρκάδες, το λέμε… Σ’ εσάς, που, δεν έχετε δουλειά, σ’ εσάς, που, κινδυνεύετε να πάτε από κανά στιλέτο ως αδύναμοι συνταξιούχοι, σ’ εσάς, που, δε θέλετε να κουρνιάζετε με τις κότες ενώ είναι ακόμη μέρα, σ’ εσάς που δε φτάνει ο μισθός, σ’ εσάς που δεν έχετε μεροκάματο, σ’ εσάς που φοβόσασταν το κρύο της ορεινής Αρκαδίας, σ’ εσάς που ποθείτε να ζείτε μια ανέμελη ζωή, σ’ εσάς που λαχταράτε να φάτε μια μαγεριά βουνίσια χόρτα πεντακάθαρα, σ’ εσάς που θέλετε να πάρετε τους κάμπους και τις λαγκαδιές απ’ το πρωί και να γυρίσετε το βράδυ…
Και πρώτα πρώτα, ας βάλουμε τα πράγματα στη σειρά…
1. Σήμερα, από ένα χωριό –δε λέμε από μια πόλη ή κωμόπολη… γιατί αυτό εννοείται– ναι, από ένα χωριό, σήμερα, δε λείπει τίποτα… Φως, νερό, τηλέφωνο, θέρμανση, τηλεόραση, άσφαλτος, αυτοκίνητο, τρόφιμα… υπάρχουν… Το χωριό, από μια πόλη –έστω και αν αυτή λέγεται Αθήνα… θα το εξηγήσουμε πιο κάτω…- δεν έχει να ζηλέψει τίποτα! Δε θέλεις να μείνεις στο χωριό, ζήσε στην Τρίπολη, στη Μεγαλόπολη, στο Άστρος… και από το πρωί μέχρι το βράδυ εργάσου στο χωριό…, αυτοκίνητο έχεις, συγκοινωνία υπάρχει… Επιθυμείς και μια βόλτα στην Αθήνα, ένα 3ήμερο το 2μηνο; σπίτι έχεις· πήγαινε…
2. Τα Πτυχία, κάποτε, μετρούσαν… Σήμερα, σήμερα «βρόμισε» η κοινωνία από πτυχία…· πτυχία να φάνε κι οι κότες…· πτυχία χωρίς αξία, πλέον, αφού τα, κάποτε εκλεκτά επαγγέλματα… σήμερα τα πήρε ο διάολος…· γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί… λιμοκτονούν… Απατώνται και ταλαιπωρούνται… όσοι συνεχίζουν, να πιστεύουν, ότι, επειδή είναι κάτοχοι ενός πτυχίου… θα διορισθούν! Ίσως, στη Δεύτερη παρουσία…! Το Απολυτήριο Λυκείου, σήμερα, αντιστοιχεί με Απολυτήριο παλιού Δημοτικού Σχολείου! Το Πτυχίο Ανωτάτης Σχολής αντιστοιχεί με το απολυτήριο παλιού Γυμνασίου ενώ, τα δύο Πτυχία ισοδυναμούν με Απολυτήριο παλιού Σχολαρχείου!
3. Κατάλοιπα των Γονέων, της Μεταπολεμικής περιόδου, ήταν -και είναι- η πίεση που εξασκούν στα παιδιά τους… «πάρτε πτυχίο και μάθετε δυο τρεις ξένες γλώσσες»! Εννοείται, πως, ψήφιζαν θερμοπαρακαλώντας, τον Πολιτικό, να διορίσει, το παιδί, στο Δημόσιο ή σ’ έναν Οργανισμό! Και, ιδού το αποτέλεσμα… Ως και ο μπουμπούνας, της κυρα-Βασιλικής, κάθεται δέκα χρόνια στο Πανεπιστήμιο να πάρει Πτυχίο και βολοδέρνει να μάθει δυο τρεις γλώσσες… λες κι έχει δώσει ραντεβού στις Βρυξέλλες για Πρέσβης… και τον αναμένουν…!
4. Πότε θα παντρευτούν οι σημερινοί 25άρηδες, 30άρηδες και 35άρηδες; Δε μιλάμε για 40άρηδες και 45άρηδες… διότι, πλέον, αυτοί, πάνε για διπλό ρόλο… γονέα και παππού ή γιαγιάς… Με τι έσοδα, από εργασία, θα εξοικονομούν τα, προς το ζην, για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους; Πότε θα κάνουν οικογένεια; Και, καλά, τώρα, είναι στην ηλικία των 30 ή 35 και ζούνε με τη σύνταξη των γονέων τους… Κορακοζώητοι, όμως, δεν είναι οι γονείς… Το 2020 ή 2030, θα πεθάνουν οι γονείς και τα παιδιά τους, θα ‘ναι 40 ετών ή 50 ετών… Τι μέλλει γενέσθαι γι’ αυτά;
5. Ας υποθέσουμε, ότι ένα ανθρώπινο σώμα κάθεται μέχρι τα 30, 35 ή 40… χωρίς δουλειά· και στα 40 του παρουσιάζεται εργασία…! Είναι δυνατόν να προσαρμοστεί και ν’ αποδώσει, αυτό το σώμα, στην εργασία, στην ηλικία των 40 όταν, όταν στα 60 –βία στα 65- πρέπει να σταματήσεις! Εμείς, στα 40, μετρούσαμε το λιγότερο 20-25 χρόνια δουλειάς!
6. Όλο αυτό το “αντιεργασιακό” καθεστώς…, η αναδουλειά, η στενοχώρια, η μη ύπαρξη οικογένειας στην ώρα της, η αδεκαρίλα… όλα, μα όλα, συν τω χρόνω, δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα…· ή δεν είναι έτσι;
7. Δεν είναι ντροπή, αγαπητοί Συμπατριώτες, να γυρίσει, κανείς, από το Κλεινόν Άστυ, στη γενέτειρα, πλέον… Τουναντίον, επιβάλλεται…· επιβάλλεται για να ζήσει και να εργαστεί σαν άνθρωπος, να κάνει οικογένεια… «Μα, έχει Πτυχίο Νομικής, η κόρη μου…» θα ‘πει η κυρα… «είναι δυνατόν να…»· βεβαίως· ίσα ίσα…· άλλωστε, αυτό επιδιώκαμε, ως Κράτος, να μορφώσουμε τους Έλληνες, άντρες και γυναίκες, και να έχουμε μελισσοκόμο με Πτυχίο Νομικής ή υδραυλικό με Πτυχίο Μηχανολόγου ή ηλεκτρολόγο με…! Να· λοιπόν, που τα καταφέραμε…
8. Τι θα κάνει ένας νέος επιστρέφοντας στη γενέτειρα; Μα, και τι δεν μπορεί να κάνει…· τα πάντα· όμως, ένεκα μόρφωσης και πνευματικής καλλιέργειας και ανωτερότητας, συγκριτικά, με τους άλλους, θα τα κάνει όλα και πολύ καλύτερα! Από την άλλη, θα παντρευτεί, θα δημιουργήσει οικογένεια, δε θα κινδυνεύει, δε θα αγχώνεται… Έτσι, λοιπόν, μπορεί ν’ ακολουθήσει –πάντα κατά τον πρότυπο τρόπο- από το επάγγελμα του παραγωγού κρέατος (κότες, αρνιά, βοοειδή…) -και μην παρεξηγηθούμε, δε λέμε, να πάρει την γκλίτσα και να φυλάει πρόβατα…- μέχρι αυτό των προϊόντων γάλακτος -βούτυρου, γιαούρτης, τυριού… Όμως, και η μελισσοκομία τον αναμένει, και η υλοτομία, και η πρότυπη καλλιέργεια οσπρίων, κηπευτικών, ανθέων, αμπελιών… Μπορεί να παράγει παραδοσιακά ζυμαρικά ή γλυκίσματα… Τη δεντροκαλλιέργεια, που τη βάζεις; μηλιές, ελιές, κερασιές, βυσσινιές, εσπεριδοειδή, καστανιές, καρυδιές, μυγδαλιές… όλα, μα όλα, έχουν ζήτηση… Γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες… όλα, στην Αρκαδία, γίνονται… Και, βέβαια, η ασχολία με τον Τουρισμό…, τα ξυλόγλυπτα… όπως και η εμφιάλωση κρασιού, αναψυκτικών -πορτοκαλάδες, λεμονάδες…- αλλά και νερού… Το μαγαζί του χωριού, πάνω σε σύγχρονες βάσεις…, έχει μεροκάματο…! Μεροκάματο δίνουν τα πακεταρισμένα αφέψημα… τσάι, χαμομήλι, μέντα.. αλλά και ρίγανη, δυόσμος…
Σε όλα, τ’ ανωτέρω, μέχρι, σήμερα, πετυχαίνουν οι “αγράμματοι…”! Και οι γραμματιζούμενοι, δε θα επιτύχουν; Υπάρχουν, ουκ ολίγες δουλειές, που, αναμένουν νέους στο πνεύμα, στο σώμα… με πρωτευουσιάνικες εμπειρίες…
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ, το είπε: «ξαναγυρίστε στη φύση»!
Καλό μήνα… Αύγουστος είν’ αυτός και θα συναντηθούμε στο Πανηγύρι…
(34)