«Με χίλια στανιά συγκέντρωσα κάτι λεφτούλια κι έβαψα, εξωτερικά, το σπίτι μου που ήταν χάλια… μου ‘πε ο Γιάννης. Δεν είχε περάσει ένας μήνας όταν, ένα πρωί, βρήκα τον τοίχο ζωγραφισμένο ή μάλλον τον βρήκα μουντζουρωμένο με τα υποτιθέμενα, ξενόφερτα «γκράφιτι» από τους υποτιθέμενους, ασφαλώς, «γκραφίστες»… μια αηδία, οπότε είμαι και πάλι για βάψιμο…».

Πράγματι, αποτελεί πρόβλημα αυτό… Και να πήγαιναν οι άνθρωποι σε τίποτα αθέατες μάντρες να ‘καναν το χόμπι τους… κομμάτια να γίνει… Όμως, το χόμπι τους το περνάνε εντός πόλης και, μάλιστα, όχι σε σαράβαλα ακατοίκητα καλύβια αλλά σε καθωσπρέπει οικήματα σπιτιών και επιχειρήσεων… Το ίδιο μου ‘πε και ο Θανάσης: «Σήμερα βάφω κι αύριο το βρίσκω μουντζουρωμένο»! Η Αστυνομία, τι κάνει;

Να υπήρχε ένα οργανωμένο σχέδιο δηλ. να είχε εντοπίσει ο Δήμος κάποιες τέτοιες επιφάνειες που χρειάζονταν να ευπρεπιστούν… τότε, τότε έπρεπε να επιλεγούν καλοί «γκραφίστες» και να παραλλάξουν προς τ’ ομορφότερο το τοπίο! Πάντως, είναι απαράδεχτη η κατάσταση σε κάποια σημεία της Πόλης ενώ τζερεμετάνε αθώους συμπολίτες μας…

(127)