Tελικά, μέσα στη φτώχεια και τη ρημαΐλα μας… καλό είναι να λέμε και τίποτα για να γελάμε… διαφορετικά, θα χάσουμε τη μιλιά μας, θα χάσουμε το κέφι μας… οπότε, ο μαρασμός προ των πυλών…, θα μας καταντήσει… να σερνόμαστε…!
Η παρέα, με τον Γιάννη, τον Κώστα, τον Νίκο και τον Θωμά… κουβεντιάζει στο καφενείο όταν, όταν, άγνωστο πώς, ακούστηκε η λέξη «διακοπές»! Όλοι έμειναν άφωνοι ως στρατιωτάκια ακούνητα μέχρι, που, όλοι, λες και τους είχες κουρντίσει, ξεσπούν σε γέλια…!
– Καλά, συνεχίζει να υπάρχει τέτοια λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο; λέει ο Θωμάς, για να πέσει δεύτερη δόση γέλιου… αυτή τη φορά, πιο ηχηρό και παρατεταμένο…!
Η αλήθεια είναι πως είχαμε παραγίνει… αφού από τα Χριστούγεννα ξεκινούσαμε… στα γραφεία και στα σπίτια μας, στα μαγαζιά και στις βόλτες μας… τις συζητήσεις…:
– Πού θα πάτε φέτος; εγώ, με τον Μπουλούκο μου, είπαμε “στο δύο” να φύγουμε προς Βαλτική για ένα 15ήμερο και, μετά, μετά παιδιά, για ένα άλλο 15ήμερο στην Κρήτη… έλεγε η Φώφη ήτις είχε έλθει εκ Κατσιποδίου με τη σγκάρτσα στη φτέρνα… !
– Κι εμείς, είπαμε να πάρουμε τα παιδιά και για ένα 20ήμερο να σεργιανίσουμε στη βόρεια Ελλάδα και επιστρέφοντας, άλλες 10 μέρες να τις περάσουμε στη Μονεμβασιά… απαντούσε η Πινέλω, ουχί του μπαρμπα-Γιάννη, του Κούρου, αλλά η σύζυγος του Σταμάτη από την Ποντικοκατσουλιά!
Είναι αλήθεια, πως είχαμε παλαβώσει (με τη βοήθεια των εορτο-διακοποδανείων)… και δεν ξέραμε, τι θέλαμε και τι λέγαμε… Την ώρα που τα λέγαμε, μας ταίριαζε πατσαβούρα στα μούτρα βουτηγμένη στα παλιόλαδα του γκαράζ…! Εμ, το είχαμε παρατραβήξει το κορδόνι τόσο, που, ούτε οι βασιλιάδες των παραμυθιών… τολμούσανε να ξεστομίσουνε τέτοια εμετικά…! Οπότε, καλά να τα πάθουμε…· ο Θεός μας τιμώρησε στερώντας μας τη λέξη «διακοπές»!
Παρακολουθώ καθόλη τη χρονιά, ότι, ουδείς, ουδεμία, ουδέν, τολμάει να εκπέμψει, από το στόμα του, τοιαύτη “βλασφημία”… όπως η λέξη “διακοπές”! Οι “Διακοπές” είναι λέξη πλέον άγνωστη, όχι μόνο για το ευρύ κοινό… αλλά για τον “πάσα” Έλληνα, γενικά…!
Τι θα συμβεί;
Καταρχήν, «μακάριοι οι διαθέτοντες οικίαν εν Άστρει, διότι αυτοί θα ρίξουν καμιά βουτιά…»… Άλλοι μακάριοι… οι διαθέτοντες το αντίτιμον του λεωφορείου… προς Μύλους, Κυβέρι ή Άστρος… διότι και αυτοί, όπως κι όπως, θα γιαχνιστούνε πλατσουρίζοντας στην ντάλα του καλοκαιριού…! Όλοι, εμείς, η «μπασκλασαρία» -ανέκαθεν υπήρχε «μπασκλασαρία»- θα βράσουμε με το ζουμί μας, εν Τριπόλει, βολτάροντας… καθότι το, καθήμενοι, σημαίνει πως πρέπει να πάρω κάτι… που κάνει 3 ευρώ και με την οικογένεια 10 ή 15!
Κάτι άλλο, που, προβλέπω είναι το ομαδικόν μπλούμ! Τόσον ο Σ.Ε.Τ. όσον και ο Φ.Ο.Τ. θα θυμηθούν τα παλιά τους… και θα δρομολογούν λεωφορεία, εκάστην Κυριακήν, προς θάλασσα… Αναμφιβόλως-αναμφίβολα, θα τους μιμηθούν όλοι οι λοιποί Εκδρομικοί και Περιπατητικοί Σύλλογοι… αλλά και απευθείας το ΚΤΕΛ, τα ταξιδιωτικά γραφεία…
Ρε, πώς καταντήσαμε φίλτατε Κωσταντάκη…, να προβληματίζεσαι, όχι να πας μέχρι τ’ Ανάπλι, αλλά μέχρι την πλ. Άρεως! Και πού ‘σαι, ακόμη, Ντίνο, από το Κατσικοχώρι κι εσύ, Μενέλαε, από την Πάνω Παναγιά…
Ναι, πλέον, σβήστηκε από το Λεξιλόγιο μας το λήμμα «διακοπές» κι όποιος το αναφέρει όχι, απλά, παρεξηγείται αλλ’ «αμαρτάνει»!
(33)